و یک شب آخر من خواهم ماند و تمام تو، پیچیده در هم و آغشته شده به عطر گیسوانت، تمام تو را یکجا، بی آنکه بخواهم که صورتت را در عکس‌هایت پیدا کنم و صدایت را در وویس‌هایت و دست‌هایت را در...، در هیچ کجا، که همیشه دست‌هایت را کم داشته‌ام، در تمام وفت‌هایی که این چنین چند تکه بوده‌ای و همیشه یک تکه از پازل بودنت، گم شده باقی مانده بود، خالی یک قطعه، در میان انبوه قطعاتی که هر شب در خیالم آن‌ها را در کنار هم گذاشته بودمشان و همیشه یک تکه از پازل بودنت را کم داشت، دستانت را، در میان دستانم

و یک شب آخر من خواهم ماند و تمام تو، پیچیده در هم و آغشته شده به عطر گیسوانت، تمام تو را یکجا، بی آنکه بخواهم که صورتت را در عکس‌هایت پیدا کنم و صدایت را در وویس‌هایت و دست‌هایت را در...، در هیچ کجا، که همیشه دست‌هایت را کم داشته‌ام، در تمام وفت‌هایی که این چنین چند تکه بوده‌ای و همیشه یک تکه از پازل بودنت، گم شده باقی مانده بود، خالی یک قطعه، در میان انبوه قطعاتی که هر شب در خیالم آن‌ها را در کنار هم گذاشته بودمشان و همیشه یک تکه از پازل بودنت را کم داشت، دستانت را، در میان دستانم

(هوگو خطاب به ایزابل):
بعد از مرگ
پدرم خیلی این بالا میومدم.
تصور می کردم که کل دنیا یه ماشین بزرگه. می دونی، ماشین ها هیچ وقت قطعه اضافی ندارن، اونها همیشه دقیقا شامل قطعاتی می شن که لازمش دارن. پس فکر کردم اگه همه دنیا یه ماشین بزرگ باشه، من نمی تونم یه بخش اضافی باشم، من به دلیلی باید اینجا باشم... و این یعنی تو هم بی دلیل اینجا نیستی...

هوگو خطاب به ایزابل :

بعد از مرگِ پدرم
خیلی این بالا میومدم.
تصور می کردم که کل دنیا یه ماشین بزرگه.
می دونی ..؟
ماشین ها هیچ وقت قطعه اضافی ندارن، اونها همیشه دقیقا شامل قطعاتی می شن که لازمش دارن. پس فکر کردم اگه همه دنیا یه ماشین بزرگ باشه، من نمی تونم یه بخش اضافی باشم،
من به دلیلی باید اینجا باشم...
و این یعنی تو هم بی دلیل اینجا نیستی...