as long as I can handle my sadness, I won't tell it to anyone.

تا زمانی که بتونم غمم رو تحمل کنم،
به کسی نمیگمش.

بغلم کرد و گفت «اگه می‌تونستم تموم غم‌هاتو ازت می‌گرفتم اما الان فقط می‌تونم بغلت کنم.»

این جمله ی « با هرکی مثه خودش» رو اصلا نیستمش؛
مگه آفتاب پرستم که دم به دقیقه یجور متفاوت باشم؟
اصن بعضیا اینقد بد ذاتن که من بخوامم نمیتونم حتی چیزی نزدیک به اونا باشم…

روز به روز دارم کم حرف‌تر میشم، یه وقت‌هایی حس میکنم میتونم چند هفته تو خونه بمونم بدون اینکه نیاز داشته باشم معاشرت کنم.

𝑺𝒐𝒎𝒆𝒕𝒊𝒎𝒆𝒔 𝑰 𝒄𝒂𝒏’𝒕 𝒃𝒆𝒍𝒊𝒆𝒗𝒆 𝒑𝒆𝒐𝒑𝒍𝒆 𝒉𝒂𝒗𝒆 𝒉𝒂𝒅 𝒕𝒉𝒆 𝒉𝒐𝒏𝒐𝒓 𝒐𝒇 𝒆𝒙𝒑𝒆𝒓𝒊𝒆𝒏𝒄𝒊𝒏𝒈 𝒎𝒚 𝒍𝒐𝒗𝒆 𝒂𝒏𝒅 𝒄𝒉𝒐𝒔𝒆 𝒕𝒐 𝒉𝒖𝒓𝒕 𝒎𝒆 𝒊𝒏𝒔𝒕𝒆𝒂𝒅

گاهی اوقات نمی‌تونم باور کنم که یه سریا این افتخار نصیبشون شده بود که بتونن عاشق شدن رو با من تجربه کنن ولی به‌جاش تصمیم گرفتن که بهم آسیب بزنن :)🤍

اینجوریم که خیلی مهربونم خیلی اهمیت میدم خیلی صاف و ساده م با آدمایی ک دوسشون دارم
ولی اگه یذره متوجه بشم باهام صادق نیستن و با سیاست رفتار میکنن کلا از چشمم میفتن دگ نمیتونم باهاشون ارتباط بگیرم .

‏قطعا میتونم بگم اون لحظه‌ای که دلت برای خودت میسوزه، بدترین و غمگین‌ترین حس دنیا رو تجربه کردی.

لابلای وسایلم، چیزهایی هست که
نه به کارم میان، نه دلم میاد دور
بندازمشون…
توو سرم هم همین
وضعیت حاکمه…
من گذشته‌ای رو از
بَرم، که نه می‌تونم فراموشش کنم،
نه دوست دارم مرورش کنم…

‏دلم میخواست بدون هم نتونیم، نه اینکه من نتونم و تو بتونی.

من همونی ام که می تونم در دلشوره ترین و سگ استرس ترین حالت ممکنم به سر ببرم، اما بقیه رو همچنان به آرامش درونی و داشتن امید دعوت کنم...