میدونم که نباید...ولی واسه دله من نبایدی وجود نداره





. .

قلم را بردار و یک ورق بنویس
بنویس
به خدا که هیچ وقت من به این آدمها عادت نمی کنم
چرا که هست‌های مرا هم نیست می‌‌کنند
بنویس
نه بایدی برای من هست و نه نبایدی
نه فکر دیروزم و نه منتظر فردا
که هیچ کدامشان هیچ گلی‌ به سرم نمی زنند
بنویس
که هیچ وقت عاشق نمی شوم
که مرا برای تو گاهی و
تو را برای من گاهی
من شهر و کوچه و خیابان را
با ماه و ستاره و خورشیدش
به دست بهار و پاییز زمستان سپردم
که قبل از اینکه آمده باشند رفته اند
بنویس
تنهایی‌ من پنجره ایست
که همیشه غروب می‌‌کند و سرخ می‌‌شود و
از من خجالت می‌‌کشد....