ﻧﺼﯿﺤﺖ ﻣﻮﻻﻧﺎ :

ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻋﻤﺮﯼ ﮐﻪ می دﺍنی
ﻓﻘﻂ ﭼﻨﺪﯼ ﺗﻮ ﻣﻬﻤﺎنی!

ﺑﻪ ﺟﺎﻥ ﻭ ﺩﻝ ﺗﻮ ﻋﺎﺷﻖ ﺑﺎﺵ
ﺭﻓﯿﻘﺎﻥ ﺭﺍ ﻣﺮﺍﻗﺐ ﺑﺎش

ﻣﺮﺍﻗﺐ ﺑﺎﺵ ﺗﻮ ﺑﻪ ﺁنی،
ﺩﻝ ﻣﻮﺭﯼ ﻧﺮﻧﺠﺎنی

ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﺧﺮ ﺗﻮ می ماﻧـی ﻭ
ﻣﺸﺘﯽ ﺧﺎﮎ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺁنی

ﺩﻻ ﯾﺎﺭﺍﻥ ﺳﻪ ﻗﺴم اﻨﺪ ﮔﺮ ﺑﺪﺍﻧﯽ
ﺯﺑﺎﻧﯽ ﺍﻧﺪ ﻭ ﻧﺎﻧﯽ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺟﺎﻧﯽ

ﺑﻪ ﻧﺎﻧﯽ ﻧﺎﻥ ﺑﺪﻩ ﺍﺯ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﻧﺶ
ﻣﺤﺒﺖ ﮐﻦ ﺑﻪ ﯾﺎﺭﺍﻥ ﺯﺑﺎﻧﯽ

ﻭﻟﯿﮑﻦ ﯾﺎﺭ ﺟﺎﻧﯽ ﺭﺍ ﻧﮕﻪ ﺩﺍﺭ
ﺑﻪ پاﯾﺶ ﺟﺎﻥ ﺑﺪﻩ ﺗﺎ می توانی

به آرامش که بـرسی
آرامش وجودت را فرا میگیرد
نه به راحتی می‌ رنجی
و نه به آسانی می رنجانی
آرامش سهمِ دلهایی ست که
نگاهشان به نگاهِ خداست...

اهل آرامش که شدی
شاد کردن دیگران
بیشتر از شاد بودن خودت
به دلت می چسبد،
و از این کار حال خوشی پیدا می کنی!

از درون به خود میبالی!
ارزشمندتر از همیشه ات
می شوی!

به این نقطه که برسی
آرامش وجودت را فرا می گیرد،
آرامشگر
می شوی!
نه به راحتی می رنجی
و نه به آسانی می رنجانی!

آرامش
سهم دل هایی ست که نگاه شان به خداست...

لحظه های زندگی کوتاه است ...

بزرگوارتر از آن باشید که برنجید

و

نجیب تر از آن باشید که برنجانید

لحظاتتون پر از شادی

کسانی هستند که از خودمان می رنجانیم؛

مثل ساعت هایی که صبح، دلسوزانه زنگ می زنند؛

و در میانِ خواب و بیداری، بر سرشان می کوبیم؛

بعد می فهمیم که خیلی دیر شده ...!

خوشبختی یعنی:
قلبی را نشکنی،
دلی را نرنجانی،
آبرویی را نریزی،
ودیگران ازتو آسیبی نبینند،
حالا برو ببین چقد خوشبختی...!!!

ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﻣﯽ ﺭﻧﺠﺎﻧﯿﻢ
ﻣﺜﻞ ﺳﺎﻋﺖ ﻫﺎﯾﯽ ﻣﯽ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﮐﻪ ﺻﺒﺢ ﺩﻟﺴﻮﺯﺍﻧﻪ ﺯﻧﮓ ﻣﯽﺯﻧﻨﺪﻭ ﺩﺭ ﻣﯿﺎﻥ ﺧﻮﺍﺏ ﻭ ﺑﯿﺪﺍﺭﯼ ﺑﺮ ﺳﺮﺷﺎﻥ ﻣﯽ ﮐﻮﺑﯿﻢ ﺑﻌﺪ ﻣﯽﻓﻬﻤﯿﻢ ﮐﻪ ﺧﯿﻠﯽ ﺩﯾﺮ ﺷﺪﻩ...

کسانی هستند که از خودمان می رنجانیم؛ مثل ساعت هایی که صبح، دلسوزانه زنگ می زنند؛ و در میانِ خواب و بیداری، بر سرشان می کوبیم؛ بعد می فهمیم که خیلی دیر شده ...!

کسانی هستند که از خودمان می رنجانیم؛

مثل ساعت هایی که صبح، دلسوزانه زنگ می زنند؛

و در میانِ خواب و بیداری، بر سرشان می کوبیم؛

بعد می فهمیم که خیلی دیر شده ...!

کسانی که از خود می رنجانیم
مثل ساعت هایی می مانند که صبح دلسوزانه زنگ می زنند
و در میان خواب و بیداری بر سرشان می کوبیم بعد می فهمیم که خیلی دیر شده