تس‍‍‍بیح شیعه نام گوهربار حیدر است

بی شک دلم همیشه گرفتار حیدر است

صدیق اکبری که شنیدی فقط علی است

پس این لقب همیشه سزاوار حیدر است

فاروق اعظم است به نص صریح وحی

فرقان بین باطل و حق کار حیدر است

ما بی علی بهشت خدا را نخواستیم

اصلا بهشت دیدن رخسار حیدر است

دنیای بی ولای علی عین دوزخ است

معیار خلق ما همه معیار حیدر است

ءی شک قیام کرب و بلا حرف حق اوست

نام حسین گرمی بازار حیدر است

هر کس که در عزای حسینش گریسته

نامش میان دفتر آمار حیدر است

((مارا خدا به عشق علی آفریده است))

شیعه تمام عمر بدهکار حیدر است

سنگم اگر زنند زکویت نمیروم

این مستمند کلب وفادار حیدر است

گفتند سگ نگو به خودت کسر شان توست

این ها خلاف سیره و رفتار حیدر است

نوکر،غلام ،عبد نوشتند بر "نوید"

دیدند آخرش سگ دربار حیدر است

نشد یک لحظه از یادت جدا دل ! زهی دل ، آفرین دل ، مرحبا دل!
زدستش یک دم آسایش ندارم ، نمی دانم چه باید کرد با دل ؟
هزاران بار منعش کردم از عشق ، مگر برگشت از راه خطا دل . . . !
به چشمانت مرا دل مبتلا کرد ، فلاکت دل ، مصیبت دل ، بلا دل !
از این دل داد من بستان خدایا ، زدستش تا به کی گویم : خدا ، دل !
درون سینه آهی هم ندارد ، ستمکش دل ، پریشان دل ، گدا دل !
به تاری گردنش را بسته زلفت ، فقیر و عاجز و بی دست و پا دل !
بشد خاک و زکویت برنخیزد ، زهی ثابت قدم دل ، با وفا دل !
زعقل و دل دگر از من مپرسید ، چو عشق آمد ، کجا عقل و کجا دل !
تو لاهوتی ، زدل نالی ، دل از تو ، حیا کن ، یا تو ساکت باش یا دل !
اقبال لاهوتی اسلامبول 1918