گاهی هم هرجوری حساب میکنی
تلاش میکنی
مایه میذاری
برنامه میریزی
به هر دری میزنی نمیشه
اون‌موقعس که باید رهاش کنی و بگی باشه
خدا نخواست
اگر میخواست بلاخره از سنگم بودی دلت باید آب میشد

همچون دالانی بلند
تنها بودم
پرندگان از من رفته بودند.
شب با هجوم بی مروت اش
سخت تسخیرم کرده بود.
خواستم زنده بمانم
و فکر کردن به تو، تنها سلاحم بود
تنها کمانم
تنها سنگم

" پابلو نرودا "

گفتند چرا سنگ
گفتیم مگر در آن صبح غریب
اولین نقشها و کلمات را
اجداد بیابانگردمان
بر سنگ نتراشیدند.

مگر کافی نیست که نانمان هنوز از زیر سنگ بیرون می آید
و ناممان شتابان می رود
که بر سنگ نوشته شود.

سنگمان را کسی به سینه نزد
و سرمان تا به سنگ نخورد آدم نشدیم

"عباس صفاری"

در جهان ِ شبيه سازي تو / مرگ بي وقفه زندگي مي ساخت
تابع ِ كشور دلت بودم / گرچه من را به رسميت نشناخت
تو ولي نيستي كه پاك كني / لكه هاي بزرگ ِ ننگم را
تو ولي نيستي كه بشكافي / با دو تا بوسه قلب ِ‌ سنگم را !
طاقت طعنه هاي سنگين و / گريه هاي دوباره را دارم
صفر ، نــُــه ، يازده ، سه تا نقطه (0911) / من هنوز اين شماره را دارم !
پس کمی منتظر بمان تا مرگ / خبرم را بیاورد...محبوب!
آسمان ت همیشه بارانی / خانه ات سبز...شعرهایت خوب...

تس‍‍‍بیح شیعه نام گوهربار حیدر است

بی شک دلم همیشه گرفتار حیدر است

صدیق اکبری که شنیدی فقط علی است

پس این لقب همیشه سزاوار حیدر است

فاروق اعظم است به نص صریح وحی

فرقان بین باطل و حق کار حیدر است

ما بی علی بهشت خدا را نخواستیم

اصلا بهشت دیدن رخسار حیدر است

دنیای بی ولای علی عین دوزخ است

معیار خلق ما همه معیار حیدر است

ءی شک قیام کرب و بلا حرف حق اوست

نام حسین گرمی بازار حیدر است

هر کس که در عزای حسینش گریسته

نامش میان دفتر آمار حیدر است

((مارا خدا به عشق علی آفریده است))

شیعه تمام عمر بدهکار حیدر است

سنگم اگر زنند زکویت نمیروم

این مستمند کلب وفادار حیدر است

گفتند سگ نگو به خودت کسر شان توست

این ها خلاف سیره و رفتار حیدر است

نوکر،غلام ،عبد نوشتند بر "نوید"

دیدند آخرش سگ دربار حیدر است

سنگم
آرام آرام می نویسم و خود را می تراشم
تا به شکل مجسمه ای در آیم که تو بودایش کرده ی.
از دهان من اگر حرفی نیست.....کوتاهی از من است
نمی دانم چگونه از تو سخن بگویم
با دهانی از سنگ.

رفته بودم سفرى، سمت ديار شهدا

كه طوافى بكنم گرد مزار شهدا

به اميدى كه دل خسته هوايى بخورد

متبرك شود از گرد و غبار شهدا

هر چه زد خنجر احساس به سرچشمه‏ى چشم‏

شرمگينم كه نشد اشك، نثار شهدا

خشكى چشم عطش خورده، از آنجاست كه من‏

آبيارى نشدم، فصل بهار شهدا

چون نشد شمع كه سوزد دل سنگم شب عشق‏

كاش مى‏شد كه شود سنگ مزار شهدا

آخرين خط وصاياى دل من اين است‏

كه به خاكم بسپاريد كنار شهدا

از باد در بدر ترم و کو به کو ترم

ازطفل خانه گمشده، پرجستجوترم

مردم به چشم آب نگاهم کنند لیک

من ازسراب پیش تو بی آبرو ترم

پرواز را ز کوی تو آغاز کرده ام

سنگم مزن که در حرم تو کبوترم

بانو...!
اگر گریه نمیکنم! فکر نکن از سنگم!
من مَردم، قدم زدنم از گریه کردنم دردناک تر است...!

از شیشه باش اما به همه بگو از سنگم...

مردم این زمانه فقط به دنبال شکستنند...