‏مولانا حسودانه می‌پرسد: «جانِ جهان! دوش کجا بوده‌ای؟» بعد خودش را دلداری می‌دهد: «در دل ما بوده‌ای». بعد سعی می‌کند دلِ محبوب را نرم کند: «آه که من دوش چه‌سان بوده‌ام!» و باز حسادت هجوم می‌آورد: «آه که تو دوش که‌ را بوده‌ای!» و دوباره خودش را دلداری می‌دهد: «در آغوش قبا بوده‌ای.»


. .

تمام غم‌های عالم به قلبش هجوم آوردند و با خودش گفت در این دنیای بزرگ و بین این‌همه آدم، پس کجا برای من امن است؟

توی این وضعیتی که امید به زندگی توی نوسان ناجوری افتاده و فکرِ بلاتکلیفی هر لحظه به آدم هجوم میاره، اگر کسی هست که دوستش داری، توی ساعات مختلف روز با صدای بلند این دوست داشتن رو بهش یادآوری کن تا قلبش گرم بشه تا احساس نکنه تنهاست وسط این همه مشکلات تا دلیل داشته باشه واسه محکم وایسادن و جا نزدن. بهش بگو :
ببین...کم نیاریا؛ من هستم ...دوستت دارم
بهش بگو:
تو دلیلِ منی واسه ادامه دادن ...
یه دلیلِ محکم، عمیق و ماندگار ...

#علی_سلطانی

باز
شب
شد،
هجوم
افکار
عجیب
به
درون
کالبد...

احساس می‌‌کنم
امروز نیازمند آنم
که به ‌‌نام بخوانمت.
احساس می‌کنم
نیازمند حـروفِ اسـمِ تو هستم.
چون کودکی در شوقِ تکه‌‌ای شیرینی...
دیرزمانی‌ست که نامت را بر تارکِ نامه‌هایم ننوشته ‌ام، خورشیدی بر فراز کاغذ نکاشته‌‌ام که گرمم کند...
امروز که پاییز بر من هجوم آورده و روزن‌‌هایم را در برگرفته احساس می‌کنم که باید بخوانمت...



#نزار_قبانی

پناهنده ایم از هجوم غم ها به آغوش سبز خدا ..

♡

یک چیزی باید باشد
که در هجومِ شب دلت را قرص کند
مثل امنیت شانه‌هایش
مثل گرمای نَفَس‌هایش
مثل بودنش...!

#لیلا_مقربی

•
پناهنده ایم از هجوم غم ها
به آغوش گرمِ چای.️.

شما هم عاشق چایین؟

♡

در هجوم تاریکی؛ پناه می‌برم به تماشای نور:
قلبی که دوست بدارد، قلبی که دوست داشته‌شود.

مرگ پشت پنجره‌هاست، اما زندگی نیز همان‌جاست.

. .

از بدترین حس‌ها بعد از مرگ عزیزی اولین صبح‌های بعد از واقعه است، یا وقت‌هایی که خوابت می‌بره و وقتی بیدار میشی، چند ثانیه اول یادت نمیاد چی شده ولی بعد همه چیز هجوم میاره. آدمیزاد دلش برای خودش و اون چند ثانیه بی‌خبری اولش خیلی می‌سوزه.