کُلُفتیه صِداتو بِه رُخِ

"مادری "

که چجوری صُحبَتْ کَردَنو بهت یاد داده نَکِش

دِلِش بِشکَنه کُل زِندِگیت میشکَنِه....√

بعضی وقتا...


بایَد قَــبول کُنــــی که یه نَفَــــــر فَقَــــط می‍تــونه تو "قَــلْبِت"


باشه نه تو "زِنْدِگیت"...

کُلُفتیه صِداتو بِه رُخِ

"مادری "

که چجوری صُحبَتْ کَردَنو بهت یاد داده نَکِش |:

دِلِش بِشکَنه کُل زِندِگیت میشکَنِه:(((

یــِ نَـصـیحَتـِ دوسـتانــِ ↶↶↶



هـیچـوَقتْـ
بـاطِنــِ زِندِگیتـونـو
بـا
ظـاهِرِ زِندِگیـِ دیـگـرانْ

مُــقــایِســِ نَــکُــنـــیـــدْ...

Yi

در زندگی روز هایی می شود
که دوست داری بزنی به بیابان
بیابان پیدا نمی کنی ، می زنی به خیابان
با دنیا که هیچ
با خودت هم قهر می کنی
منتظری ...
منتظر ِ " اویِ " زند ِگیت
منتظری ببینی حواسش
اصلا به قهر کردنت هست !؟


روز هایی می شود در زندِگیت
دوست داری بهانه گیـر شوی
تو لوس شوی و " اوی ِ " زندگیت بگوید :
اجازه هست ؟
اجازه هست روی ِ ماه ِ شما را ببوسم ؟
اجازه هست من به دور ِ شما بگردم ؟
اجازه هست دردهایت را مرهمی باشم ؟
روزی هم می شود
طرز نگاهت، لحنِ حرفهایت
نوع رفتارت
سرد می شود
نه اینکه واقعا اینطور باشد ... نه !
همه ی همه اش بهانه ست
می خواهی چیز هایی بفهمی ...
بفهمی
اوی ِ زندگی ات حواسش به این همه سردی هست !؟
و امان از آن زمانی که
نفهمند ... نفهمند !
به یک‌باره
به هم می ریزی ، از هم می پاشی
سرد می شوی ...

بیا جانـم
بیا ...
حواسمان ؛ چشمانمان ؛ دلمان
اصلا خودِ خودِ خودمان
به " گُل " زندگی‌مان باشد ... !

اینجـآ عَجیبـ تَریـלּ سَرزَمیـלּ دُنیــآستـ...

مِهــربآنیَتـ رآ بـﮧ حِســآبـ اِحتیــآجَت...

عِشقَتـ رآ بـﮧ پــآے ســآدِگیتـ...

وَ حَرفـ ـهـآے صـآدِقآنـهـ اَتـ رآ بـهـ پـآے בیوآنِگیَتـ میگُذآرَنـב...