مثل اون جمله ای که میگفت:
من تو اوج فُروپاشی خودم،
دنبال راهی بودم ک تورو [خوشحال کنم!:)]

شدیدترین شکل تنهایی، زمانی‌ست که انسان فروپاشی دنیایش را تماشا می‌کند و جز خیره ماندن، هیچ کاری از دستش برنمی‌آید.

در قالب شوخی ، چرت و پرت های داخل مغزتون و به محیط نپاشید ممنون

‏با همدیگه مهربون باشین حتی اندازه یه پیام در مجازی. شما نمی‌دونین کدوم ادم رو لبه پرتگاه فروپاشی ایستاده !

Anyone can give up; it is the easiest thing in the world to do. But to hold it together when everyone would expect you to fall apart, now that is true strength.

هر کسی می تواند تسلیم شود.
این ساده ترین کار در جهان است.
اما نگه داشتن خود، زمانی که همه انتظار دارند از هم بپاشید، قدرت واقعی است.

به یاد آوردنت را دوست دارم
چه زیبا
مرا از هم می‌پاشی ...

#ناظم_حکمت

در پشت سکوت ها و لبخندها، روان هایی هست فروپاشیده! آدمها شکننده تراز چیزی هستن که ما فکر میکنیم.

این اخلاقمو خیلی دوست دارم...
اینکه سر مشکلاتم آدم پررویم!
میشینم غصمو میخورم ناراحتمو میشم اما بعدش جوری بلند میشم و با نسخه جدیدی از خودم ادامه میدم که تا دو روز پیش لب پرتگاه فروپاشی بودم.
آره شاید بزرگترین ویژگیم همین باشه:
ادامه دادن اونم وقتی که ادامه دادن محاله.

خودتو با کلمه ای بنام صبررر
متقاعد میکنی ک از هم نپاشی .

همیشه دیگرانند که سمی‌اند و دیگرانند که قضاوت می‌کنند و دیگرانند که دل می‌شکنند و دیگرانند که بد رفتار می‌کنند! خودمان چه؟ خودمان آدمِ سمیِ جهانِ چند نفریم؟! خودمان چقدر دل شکانده‌ایم و چقدر قضاوت کرده‌ایم و چقدر آدم‌ها را کلافه کرده‌ایم؟ خودمان چند نفر را بی‌آنکه حواسمان باشد، تا مرز فروپاشی روانی برده‌ایم؟ کجا زیاد توقع داشته‌ایم و کجا قدر ندانسته‌ایم و کجا خودخواه بوده‌ایم و فقط به نفع و مصلحت خودمان فکر کرده‌ایم؟!
درستش این است که گاه‌گاهی بیرون دایره بایستیم و به رفتار خودمان هم نگاه کنیم و ببینیم از بیرون چطور به نظر می‌رسیم و کجای این معادله ایستاده‌ایم و چقدر کار داریم تا درست شویم و چقدر راه داریم تا درست رفتار کنیم؟!

#نرگس_صرافیان_طوفان