~"آیا کسی آنقدر دوستت دارد که از جهان نترسی؟"
ترسیده ای؟
از که؟
از جهان؟
من جهانت.
از گرسنگی؟
من گندمت.
از بیابان؟
من بارانت.
از زمان؟
من کودکیت.
از سرنوشت؟
آه، من هم از سرنوشت می‌ترسم ...

در میان مردهای جهان مردی را می‌شناسم
که مثل معراج از زندگی من گذشت
و زبانِ گیاهان 
زبانِ دوست داشتن
و زبانِ آب را به من آموخت
روزگار سخت اطرافِ مرا شکست
و نظم اشیاء را تغییر داد
مردی را می‌شناسم 
که وقتی به او پناه بردم درونم زن را بیدار کرد
و بیابان قلبم را بیشه‌زار ساخت..

#سعاده_الصباح 

مطمئن بودم که اگر کسی فقط و فقط با لحظات حال زندگی کند و با علاقه‌مندی کامل به هر گلی که سر راهش است، نگاه کند
و هر درخششی را که بر روی هر لحظه ی گذرا می‌رقصد
گرامی دارد؛
آن‌وقت است که زندگی در برابرش خلع سلاح می‌شود...

" هرمان هسه
گرگ بیابان "

دور از انتظار نیست همین روزها کوله بارم را ببندم و چمدان به دست راهی نا کجا آباد ها شوم.
آنقدر بروم و دور شوم که برسم به آخر دنیا!
هم صحبت بیابان و دشت و جنگل شوم و به فراموشی سپارم روزهای سخت را....

لیلی شــُدَنم
باز در آغوش تو حَتمی ست...
مَجنــون شو
و در کوه و بیابان بغلم کن !!!

✿ کپشن خاص ✿


من از سال‌ها پیش زندانی‌ام!
درون یک زندان،
به وسعت دنیایی که تو برایم ساخته‌ای!
به آزادی فکر نمی‌کنم.
تنها که نیستم!
به هر جا که نگاهم برود، تو هم هستی!
خورشید هست.
ماه هست.
و باران نیز!
اسارت می‌تواند چه زیبا باشد!
زیباتر از پرواز پرستو در بعد از ظهر یک روز تعطیل!
یا شنیدن صدای شُر شُر آب، آن هم وسط بیابانی که انتها ندارد!
اگر...!
اگر قاضی داستانم،
"تو" باشی...

#مهران_رمضانیان

.
" آیا کسی آنقدر دوستت دارد که از جهان نترسی؟ "
ترسیده ای؟
از که؟
از جهان؟
من جهانت.
از گرسنگی؟
من گندمت.
از بیابان؟
من بارانت.
از زمان؟
من کودکیت.
از سرنوشت؟
آه، من هم از سرنوشت می‌ترسم ...

#محمد_الماغوط

در بیابان خار اگر در پای مجنون میرود
جوی خون از دیده ی لیلی به هامون میرود

سیب سرخِ گونه یِ محبوب گندم گون من ،
تا فریبم داد ،
فهمیدم
که من هم آدمم.

#سعید_بیابانکی

- دو چشمت باغِ بادامَند انگار
دو صبحِ خُفته در شامَند انگار

دو کافر کیش در ظاهر مسلمان
رباعی هایِ "خیامَ"ند انگار...

#سعید_بیابانکی