~"آیا کسی آنقدر دوستت دارد که از جهان نترسی؟"
ترسیده ای؟
از که؟
از جهان؟
من جهانت.
از گرسنگی؟
من گندمت.
از بیابان؟
من بارانت.
از زمان؟
من کودکیت.
از سرنوشت؟
آه، من هم از سرنوشت می‌ترسم ...

آسمان دلت که گرفت
باران میشوم برایت
روی گونه هایت جا خوش میکنم
اشکهایت را قطره قطره همراه میشوم
تا کنار انحنای لبهایت
بوسه بارانت میکنم

.
" آیا کسی آنقدر دوستت دارد که از جهان نترسی؟ "
ترسیده ای؟
از که؟
از جهان؟
من جهانت.
از گرسنگی؟
من گندمت.
از بیابان؟
من بارانت.
از زمان؟
من کودکیت.
از سرنوشت؟
آه، من هم از سرنوشت می‌ترسم ...

#محمد_الماغوط

آسمان دلت که گرفت،
باران میشوم برای #تُ ،
روی گونه های #تُ جا خوش میکنم،
اشکهایت را قطره قطره همراه میشوم
تا کنارِ انحنای لبهایت...
بوسه،
باران،
بوسه بارانت میکند
. .

تو ترسیده‌ای؟ از که؟
از دنیا؟ دنیایت می‌شوم
از گرسنگی؟ گندمت می‌شوم
از بیابان؟ بارانت می‌شوم
از روزگار؟ کودکی‌ات می‌شوم
از سرنوشت؟
آه که من هم از سرنوشت می‌ترسم...

شعر: محمد ماغوط ـ سوریه

. .

♥اولین تو بودی♥
♥آخرین هم تو خواهی بود♥
♥نمی خواهم طعم چشم دیگری را بنوشم♥
♥انتظار بارانت سخت هم باشد♥
♥فقط به خیال آمدنت♥
♥خیس خیسم♥

باران....

باران که می بارد

گام برمی دارم و قدم زنان می روم

زیر باران رفتن را دوست دارم

اشکهایم را کسی نمی بیند

تمام خاطرم را دوباره خیس میکنم

حس میکنم دوباره زنده شده ام

از تلخی روزگار می گویم و به دست باران می سپارم

از سختی ها از نامردی ها

از بخت بد از اقبال شوم

همه را به دست باران می سپارم

باران نیز می شوید و پاک می کند

باران زندگی دوباره را بیادم می آورد

توان راه رفتن را به من می دهد

در این جاده باریک من و باران تنهای تنها هستیم

هر قدر میبارد من سبک و سبک تر می شوم

اما میترسم از رنگین کمان هفت رنگ پس از باران

دوباره روزگار از نو آغاز خواهد شد

پس خداوندا مگیر بارانت را از من حتی برای یک لحظه...