هر از گاهی تو آستینم موش ول میکنم تا مارهایی که تو آستینمن از گرسنگی نمیرن!

به همون اندازه که جواب تو آستینمه، اهمیتم نمیدم

اونقدر که مار تو آستینمون

پرورش داده بودیم

قارچ پرورش داده بودیم

الان یکی از کارآفرینای نمونه ی

کشور بودیم واسه خودمون!

چوبی ب آستینم کرد روزگار
ک معنای سکوت مترسک را حالا میفهمم...

چگونه فکر می کنی پنهانی و به چشم نمی آیی؟
تو که قطره بارانی بر پیراهنم
دکمه طلایی بر آستینم
کتاب کوچکی در دستانم
و زخم کهنه ای بر گوشه ی لبم
مردم از عطر لباسم می فهمند
که معشوقم تویی
از عطر تنم می فهمند که با من بوده ای
از بازوی به خواب رفته ام می فهمند
که زیر سر تو بوده است..

به امید روزی که دستگیره دری به آستینمان گیر نکند...
پیشانیمان به در نخورد...
اسخوان آرنجمان به تیزی نخورد...
و انگشت کوچک پایمان به مبل و میز نخورد...!!!
بلند بگو آمین!!!

چگونه فکر می کنی پنهانی و به چشم نمی آیی ؟
تو که قطره بارانی بر پیراهنم
دکمه طلایی بر آستینم
کتاب کوچکی در دستانم
و زخم کهنه ای بر گوشه ی لبم
مردم از عطر لباسم می فهمند
که معشوقم تویی
از عطر تنم می فهمند که با من بوده ای
از بازوی به خواب رفته ام می فهمند
که زیر سر تو بوده است...

به امید روزی که دستگیره دری به آستینمان گیر نکند...
پیشانیمان به در نخورد...
اسخوان آرنجمان به تیزی نخورد...
و انگشت کوچک پایمان به مبل و میز نخورد...!!!
بلند بگو آمین!!!

چنان ﭼﻮﺑﯽ ﺩﺭ ﺁﺳﺘﯿﻨﻢ ﮐﺮﺩ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭ
که ﻣﻌﻨﺎﯼ ﺳﮑﻮﺕ ﺗﻠﺦ ﻣﺘﺮﺳﮏ ﺭﺍ ﻓﻬﻤﯿﺪﻡ …

کاش باران بگیرد . . .
کاش باران بگیرد و شیشه بخار کند
و من همه ی دلتنگیهایم را رویش ” ها ” کنم و
با گوشه ی آستینم همه را یکباره پاک کنم . . .
و خلاص . . .