زندگی گاه به کام است و بس است
زندگی گاه به نام است و کم است
زندگی گاه به دام است و غم است
چه به کام و چه به نام و چه به دام
زندگی معرکه همت ماست، زندگی میگذرد
زندگی گاه به نان است و کفایت بکند
زندگی گاه به جان است و جفایت بکند‌
زندگی گاه به آن است و رهایت بکند
چه به نان و چه به جان و چه به آن
زندگی صحنه بی تابی ماست، زندگی میگذرد
زندگی گاه به راز است و ملامت بدهد
زندگی گاه به ساز است و سلامت بدهد
زندگی گاه به ناز است و جهانت بدهد
چه به راز و چه به ساز و چه به ناز
زندگی لحظه بیداری ماست، زندگی میگذرد
زندگی فرصت نیست، تجربه ایست
تا بدانیم که حقیقت نیستیم، خاطره ایم
زندگی همهمه مبهمی از خاطره هاست
هرکجا خندیدیم، هرکجا خنداندیم، زندگانی آنجاست…
پ.ن کپی شده ازبیستایی

بی وفا، من در هوایت، بی هوا بغضم گرفت
بی صدا سوزِ نوایت، بی هوا بغضم گرفت
خواستم از خاطراتت، تلخی اش را کم کنم
خاطرم آمد صدایت، بی هوا بغضم گرفت
دست بر قابی زِ عکست روی دیوار آورم
یادم آمد، چشمهایت، بی هوا بغضم گرفت
آمدم از روزهای رفته ام یادی کنم
بی وفا با آن وفایت! بی هوا بغضم گرفت
بی تو در ثانیه ها، من لحظه ای غافل شدم
غافل از جور و جفایت، بی هوا بغضم گرفت
تا به کی بر قلبِ من خنجر زنی ای آشنا!
باز رعنا!خنده هایت! بی هوا بغضم گرفت
بغض خواهد کشت ما را، چشمهایم خسته اند
باز هم افسوسِ یادت، بی هوا بغضم گرفت

تا به جفایت خوشم
ترک جفا کرده ای
این روش تازه را
تازه بنا کرده ای ..