قرارمان سرمیز صبحانه.
من عشق آورم،توعسل
من مربای بهارکنارنان میگذارم
توچندبیت غزل
بادوفنجان چای
که دَم بکشد درنگاهمان

صبحتون پرازعشق.

آشوبم ..آرامشم تویی!به هر ترانه ای سرمیزنم تویی!

نفسم بند نفسهای کسی هست که نیست
بی گمان در دل من جای کسی هست که نیست
غرق رویای خودش پشت همین پنجره ها
شاعری محو تماشای کسی هست که نیست
درخیالم وسط شعر کسی هست که هست
شعر آبستن رویای کسی هست که نیست
کوچه در کوچه به دستان تو عادت میکرد
شهری از خاطره منهای کسی هست که نیست

مثل هرروز نشستم سرمیزی که فقط
خستگی های من و چای کسی هست که نیست
زیر باران دو نفر, کوچه ، به هم خیره شدن
مرگ این خاطره ها پای کسی هست که نیست ..

اینایی که صبح زود با ناز از خواب پامیشن ، میز صبحونه رو میچینن ، بعد میرن با کلی قربون صدقه بچه شونو بیدار میکنن ، بعد بچه شون میره دست و روشو میشوره ، بعد خیلی آرومم لباساشو میپوشونه ، بعد میاد میشینه سرمیز ، صبحونه شو که حاوی(هاوی hاوی ....) : آ پرتقال ، شیر ، پنیر ، کره ، عسل ، گردو و ... هست رو کامل نوش جان میکنه «مامان چایی بریز» بعد سرویس میاد اینم باکلی ناز بلند میشه مامان باباش بوسش میکنن میرن مدرسه ،،،
اینا فتوشاپن؟؟؟ 0_O فتوشاپن آره ؟؟؟
ماصب پامیشیم همین وقت کنیم لباسامونو درست حسابی بپوشیم هنر کردیم ، تازه اگه یادمون نره کیفمونو برداریم >_