لا به لای وسایلم چیزهایی هست که نه به کارم میان، نه دلم میاد دور بندازمشون، توی سرم هم همین وضعیت حاکمه من گذشته‌ای رو از برم که نه میتونم فراموشش کنم، نه دوست دارم مرورش کنم.

کاش آدمیزاد صاحب اختیار گذشته‌هاش بود. که دردی اگر کشیده، بشه یه روزی به دلخواه خودش، فراموشش کنه. کاش میشد مثل کلاسی که تعطیل شده و تو تکلیفت رو انجام دادی، کوله‌ات رو برداری و بگی آقا؟ من غصه‌هام رو خوردم. میتونم وسایلم رو جمع کنم و برای همیشه برم؟ …


. .

من شلخته نیستم، فقط وسایلمو دم دست میچینم

کاشکی میشُد با وسایلم صحبت کنم و براشون توضیح بدم که
من خیلی خسته ام ... . . . . .
خودشون رعایت کنن و پخش و پَلا نشن !!!

کاشکی میشُد با وسایلم صحبت کنم و
براشون توضیح بدم که من خیلی خسته ام ...
.
.
.
.
.
خودشون رعایت کنن و پخش و پَلا نشن !!!

حیف نون با دوستش می رن مشهد، هتل می گیرن
می رن زیارت، موقع برگشت هتل رو گم می کنن
دوستش می گه: وای! وسایل چی می شه؟ حیف نون می گه وسایلمون به درک
هتل مردمو گم کردیم !

حیف نون با دوستش می رن مشهد، هتل می گیرن
می رن زیارت، موقع برگشت هتل رو گم می کنن
دوستش می گه: وای! وسایل چی می شه؟ حیف نون می گه وسایلمون به درک
هتل مردمو گم کردیم !