به ساعت نگاه می کنم: حدود سه نصفه شب است
چشم می بندم تا مبادا چشمانت را از یاد برده باشم و
طبق عادت کنار پنجره می روم سوسوی چند چراغ مهربان وسایه های
کشدار شبگردانه خمیده و خاکستری گسترده بر حاشیه ها و صدای هیجان انگیز
چند سگ و بانگ آسمانی چند خروس از شوق به هوا می پرم چون کودکی ام
و خوشحال که هنوز معمای سبز رودخانه از دور برایم حل نشده است آری!
از شوق به هوا می پرم و خوب می دانم سالهاست که مرده ام...

ساده بگویم نگاه! زاده ی علاقه است،اگر دوچشم عشق به تو نگاه کند، تودیگر ازآن خود نیستی
زمان می گذرد وزمانه نیزهم..کودک میشوی،جوان هستی وجوانی نمیکنی ومی گذری!
پیر میشوی ومی مانی!
بازهم مثل همیشه درپی گمشده ای هستی که باتو هست ونیست!
باز درپی آن علاقه ی پنهان،آن گاه همیشه تازه هستی.
بازآن دوچشم روشن عشق را درغبار بی امان زمان جستجو میکنی
غافل ازآنکه اودیگر تکه ای ازتو شده وسایه ای خوش بر دل تـــــــــــــــو!
...........................