•
اونجا که سعدی میگه:

قدر وصالش اکنون دانی که در فراقی🤍

「♡」

✨
هر آن که با تو وصالش دمی میسر شد
میسرش نشود بعد از آن شکیبایی

هرچه را با عشق پیدا می کنی گم میشود
دل به روی هر کسی وا می کنی گم میشود،

روزهای زندگی را با هزاران آرزو
یک به یک وقتی که فردا می کنی گم میشود

عمر مثل یک پرنده در قفس جان میدهد
صحبت از آزادیش، تا میکنی گم میشود،

راز خیلی از بزرگی ها به کوچک ماندن است
رود را وقتی که دریا میکنی گم میشود،

زندگی را بیش از این جدی نگیر
تا وصالش را تمنا میکنی گم میشود...

دل گفت:

«وصالش به دعا باز توان یافت»

عمریست که عمرم،همه در کارِ دعا رفت.

(حافظ)

دل گفت وصالش به دعا باز توان یافت
عمریست که عمرم همه در کار دعا رفت

(حافظ)

هر چه را با عشق ،
پیدا میکنی گم میشود
در بە روی هرکسی ،
وا میکنی گم میشود
روزهای زندگی را ،
با هزاران آرزو . . .
یک‌ بە یک وقتی‌ک فردا
میکنی گم میشود
عمر،مثل یک پرنده،
در قفس جان میدهد
صحبت از آزادیش تا میکنی، گم میشود . . .
راز خیلی از بزرگیها،
به کوچک ماندنست
رود را وقتی که دریا
میـکنی گم میشود . . .
باهمه زیبائی اش،
رسم بدی دارد قطار !
هرچه را آنی تماشا مـیکنی،
گم میشود . . .
زندگی را بیش ازین،
جدی نگیر . . !
تا وصالش را تمنا میکنی،
گم میشود . .

تکه یخی که عاشق ابر عذاب می شود
سر قرار عاشقی همیشه آب می شود
به چشم فرش زیرپا سقف که مبتلا شود
روز وصالشان کسی خانه خراب می شود
کنار قله های غم مخوان برای سنگ ها
کوه که بغض می کند سنگ،مذاب می شود
باغ پر از گلی که شب نظر به آسمان کند
صبح به دیگ می رود،غنچه گلاب می شود
چه کرده ای تو با دلم که از تو پیش دیگران
گلایه هم که می کنم شعر حساب می شود