بزرگ شده ایم حالا
و می دانیم
ارتفاع آلاکلنگ
اوج بلندی آسمان نیست
و بادبادکها
به هر آنجایی می روند
که باد بخواهد
نه دستهای ما
بزرگ شده ایم
و می دانیم
اشق را چگونه باید نوشت
تا عشق خوانده شود

بزرگ شده ایم
و «دوستت دارم»
دندان شیری لقّی است
که در دهانمان جا مانده

(مینو)

...تو همیشه با منی...
...سایه به سایه...
...قدم به قدم...
و مثل گوشواره به گوش بادبادکهایم
وقتی که هستی تا آخر فصل زمستان بدون چتر در باران می روم
و بی رنگی روزهایم را با مداد رنگی های یاد تو رنگ می زنم
شعرا میگویند:
"هر تار موی تو به اندازه یک قصیده است"
طفلکی شانه شب کور شد بسکه در شب سفر کرد...
...وقتی که نیستی...
انگار در زمستان چترم را در باران گم کرده ام
وقتی که نیستی جدول متقاطع تنهاییم را با گریه و اشک و آه پر می کنم...
وقتی که نیستی گریه را بهانه می کنم
وقتی که نیستی برای همیشه چشمانم را با گیاه باران پیوند میزنم...

ف : لیدا