گل‌های یاس را
شب‌ها میان بستر خود می‌پراکنم
آنگاه تا سپیده‌ دم ، انگار با توام 🪻.

- فریدون ‌مشیری

♡

از خدا میخوام یه کاری کنه مجبور بشی به همه شیرینی بدی .🥹

♡

𝐖𝐞 𝐥𝐨𝐯𝐞 𝐬𝐰𝐞𝐞𝐭𝐬 𝐭𝐨𝐨, 𝐛𝐮𝐭 𝐭𝐡𝐞 𝐡𝐚𝐫𝐝 𝐭𝐢𝐦𝐞𝐬 𝐫𝐞𝐪𝐮𝐢𝐫𝐞 𝐚𝐥𝐜𝐨𝐡𝐨𝐥...

ما هم شیرینی و دوست داریم، ولی سختی روزگار الکل میطلبه...

نوشته بود:
خیلی از آدم‌های امروزی به خودشون زحمت نمیدن یه نفر رو کشف کنن!
زیبایی هاش رو بیرون بکشن و در برابر تلخی‌هاش صبر کنن، آدم‌های امروز، دوستی های کنسروی میخوان، یه کنسرو که درش رو باز کنن، یه نفر شیرین و مهربون از داخلش بیرون بپره و هی لبخند بزنه و بگه حق با توئه...

من هیچوقت هیچکس رو زشت ندیدم
همه برای من زیبا بودن جز آدمایی که زبونشون شیرین و مغزشون کثیف و زشت بود
صورتشون زیبا اما از درون سیاه و چرک بودن
متاسفانه این موضوع باعث میشد تا مدتی کم یا زیاد با آدم هایی سلام علیک داشته باشم که زیبا هستند اما ظاهری درونشون زمانی برام نمایان میشد که آسیبی بهم رسیده بود
و من پر از زخم بودم پر از زخمهای بزرگ و کوچیک جای زخم‌ها فرق میکرد هر چقد که بین درون و بیرونش فرق بیشتری بود زخم ها بزرگ تر بودن
این اتفاق های پی در پی باعث شد
از زیبایی آدما از دور لذت ببرم...

ولی خاطِره هر چقدرم که شیرین باشه باز طعم حسرت میده..


. .

یادم آید، تو به من گفتی:
از این عشق حذر کن!
لحظه‌ای چند بر این آب نظر کن،
آب، آیینه عشق گذران است،
تو که امروز نگاهت به نگاهی نگران است،
باش فردا، که دلت با دگران است!
تا فراموش کنی، چندی از این شهر سفر کن!
با تو گفتم:‌ حذر از عشق!؟ ندانم!
سفر از پیش تو؟ هرگز نتوانم،
نتوانم!
روز اول، که دل من به تمنای تو پر زد،
چون کبوتر، لب بام تو نشستم
تو به من سنگ زدی، من نه رمیدم، نه گسستم،
باز گفتم که : تو صیادی و من آهوی دشتم
تا به دام تو در افتم همه جا گشتم و گشتم
حذر از عشق ندانم، نتوانم!




فریدون مشیری

خدایا شکرت
بابت این انتظاری که شیرینه .️

شیرین تر از جونم
من چقد ارومم
با بودنت دلگرمم کن



. .

چقدر این تیکه از کتاب نیمه‌ی تاریک ماه قابل تأمله وقتی هوشنگ گلشیری می‌نویسه:

‏گفتم : شما به امیدوار بودن معتاد شده‌اید ، صبح‌ که بلند می‌شوید مثل کلاه و پیراهن و سنجاق کروات امیدواری‌تان را هم می‌پوشید ..