...تو همیشه با منی...
...سایه به سایه...
...قدم به قدم...
و مثل گوشواره به گوش بادبادکهایم
وقتی که هستی تا آخر فصل زمستان بدون چتر در باران می روم
و بی رنگی روزهایم را با مداد رنگی های یاد تو رنگ می زنم
شعرا میگویند:
"هر تار موی تو به اندازه یک قصیده است"
طفلکی شانه شب کور شد بسکه در شب سفر کرد...
...وقتی که نیستی...
انگار در زمستان چترم را در باران گم کرده ام
وقتی که نیستی جدول متقاطع تنهاییم را با گریه و اشک و آه پر می کنم...
وقتی که نیستی گریه را بهانه می کنم
وقتی که نیستی برای همیشه چشمانم را با گیاه باران پیوند میزنم...

ف : لیدا

۱ کی از
فانتزیام اینه که
بارون بیاد بعد من چترم
توی دستم باشه ۱کی رد بشه
بگه چرا چترتو باز نمیکنی
من بگم
چت☂رها را باید بست
زیر ب☁اران باید رفت

اعتراف میکنم بچه که بودم یه چتر کوچیک داشتم بعد با کلی سختی میرفتم بالای رختخوابا بعد چترمو باز میکردم میپریدم پایین فک میکردم چتره سرعتمو کم میکنه و با حداکثر سرعت میخورم زمین تا یه بار انگشت پام در رفت
چنین بچه دیدنیی بودما !