پدرم تلاش كرده بود تمام تصاويرِ برادرش را از بين ببرد، تا شايد فراموشش كند..
پوچى تلاشش كاملاً آشكار بود!
وقتى اينهمه تلاش ميكنى يك نفر را فراموش كنى،خودِ اين تلاش تبديل به خاطره ميشود...
بعد بايد فراموش كردن را فراموش كنى
بعد خودِ اين هم در خاطره ميماند...
#استيو تولتز/ Steve Toltz

نگو دوستت دارم
انسان اين واژه ِ تَرَک خورده را باور مي کند . . .
دست و پاي قلبش را گم ميکند
انسان است ديگر ، عاشقي زود باور ، تقصيري ندارد . . .
از کاه ِ خيال ِ تو کوهي ميسازد بر فراز ِ روياهايش
ميشود ققنوسي ، خندان بر ميخيزد از خاکسترِ اندوهش . . .
آن وقت تو ميروي و او ميماند با روحي زخمي،
تو ميروي و او ميماند با آبله اي از جنس تنهايي بر پيشاني ِ چروک خورده اش
تو ميشوي شاه ِ قصه و او جذامي ِ طرد شده از افسانه ها
مي ميرد ، به همين آساني
نگو دوستت دارم . . .
♡ نگو . . .

عشق رازي است مقدس . براي کساني که عاشقند ، عشق براي هميشه بي کلام ميماند ؛ اما براي کساني که عشق نمي ورزند ، عشق شوخي بي رحمانه اي بيش نيست ...

یخچال ﺍﺳﺖ دیگر
ﺻﺪﺑﺎﺭ ﺩﺭ ﺛﺎﻧﻴﻪ ﻫﻢ ﺑﺎﺯﺩﻳﺪﺵ ﻛﻨﻰ ﺍﺯ ﺭﻭ ﻧﻤﻴﺮﻭﺩ و همچنان آﺭﺍﻡ ﻭ ﺻﺒﻮﺭ ﺧﺎﻟﻰ ﻣﻴﻤﺎﻧﺪ!

قهرمان داستانم
دروغگوى بزرگى بود
حرف رفتن كه ميشد ميماند
وقت ماندن كه ميشد مي رفت..!

براي خودت زندگي كن...
كسي كه تو را دوست داشته باشد با تو ميماند....
براي دوست داشتنت ميجنگد...
اما اگر دوستت نداشته باشد به هر بهانه اي ميرود.........

در جستجوي قلبِ زيبا باش نه صورتِ زيبا

زيرا هر آنچه زيباست هميشه خوب نميماند

امـا آنچه خوب است هميشه زيباست . . .

در آمد از در ، بيگانه وار ٬ سنگين ٬ تلخ !
نگاه منجمدش ٬ به راستای افق٬ مات در هوا ميماند ٬ نگاه منجمدش را به من نميتاباند ؛
نگاه منجمدش را نگاه ميکردم . تنم از اين همه سردی به خود میپيچيد
دلم از اين همه بيگانگی فرو پاشيد !
به خويش ميگفتم : چگونه می برد از راه ٬ يک نگاه تو را
چگونه دل به کسانی سپرده ای که به قهر ٬رها کنند و بسوزانند
بيگناه تو را !!!
نگاه منجمدش را نگاه ميکردم
چگونه صاحب اين چهره ٬ سنگ دل بودست ؟؟؟
دلم به ناله در آمد که ای صبور ملول
درون سينه اينان ٬ نه دل
که گل بوده ست .

خسته ام از اين مواظب خودت باش ها
تو اگر نگران من بودي...
نميرفتي اگر ميماندي...
با يك نگاه با يك نفس مواظبم بودي
پس نگران من نباش و برو...