در ایران باستان بجای کلمات خانم و اقا که ریشه مغولی دارند اجداد ما

به زن مهربانو می‌گفتند یعنی کسی که مهر خلق میکند

و به مرد مهربان می‌گفتند به معنای نگهبان مهر .....

پس بیایید یکدیگر را با این کلمات پرمعنا صدا بزنیم ...

"مهربانو " : همسر ، مادر، دختر، خواهر، دوست،

"مهربان" : همسر، پدر، پسر، برادر، دوست....

حال تو چه مهربانویی یا مهربان ، این رسالت زیبای مهرورزی را در کلمات جاری کن تا ریشه عشق سیراب شود .....

یکی از فانتزیام اینه :


توی بیمارستان،یه پرستار فوق العاده زیبا وجذاب

از اتاق عمل سریع میاد بیرون و

داد میزنه:آقای دکتر؟آقای دکتر؟بیمار داره از دست میره

من درحالی که لبخندی پرمعنا بر لب دارم سرمو میندازم پایین و از توی کشو دستکشمو در میارم ...

پرستار بلندتر و با التماس میگه:آقای دکتر عجله کنید ،قلبش از حرکت ایستاده

من بازهم با لبخندی معنا دار دستکشارو دستم میکنم

ایندفعه همهءپرستارا ودکترا از اتاق میریزن بیرون و فریاد میزنن آقای دکتر آقای دکتر بیمار داره میمیره

من که دسکشامو دستم کردم با خونسردی به چهرهءتک تکشون نگاه میکنم و میگم:

.

.

آقای دکتر طبقه بالا تشریف دارن

بعد سطل آبو با پام هول میدم جلو و همینجور که دارم زمینو تی میکشم توی مه و غبار دور میش