تئوری ایستگاه قطار رو شنیدی؟ میگه زندگی مثل یه ایستگاه قطاره، آدم‌ها میان و میرن، بعضی‌ها یه مسیر طولانی رو همراهتن، بعضی‌ها هم قبل از اینکه آماده خداحافظی باشی پیاده میشن میرن، ولی هر کسی یچیزی بهت یاد میده حتی اگه قرار نباشه برای همیشه بمونه مهم اینه که بدونی کی باید اون شخص رو نگه‌اش داری و کی باید بذاری سوار قطار بعدی خودش بشه چون همه تو یه مسیر نیستن و اشکالی هم نداره.

درباره‌اش غصه میخورم، گریه میکنم، پیاده‌روی میرم، دوش میگیرم، کتاب میخونم، قهوه میخورم، برای خودم مینویسم اما دیگه درباره‌اش با آدم‌ها حرف نمیزنم .

احساس می‌کنم از خود واقعیم دور شدم. مثلا انگار با هم بودیم، اما یکم پیش منو یه جا پیاده کرده رفته.

دوباره می‌گم: حتی پیاده‌روی تو مسیری که دوستش داری، زیباتر از دویدن تو جاده‌ایه که می‌دونی بهش تعلق نداری.

اگه بگن خودتو وصف کن ، میگم:

محکم به اندازه لبخندی که فریاده...
• |.

آدمی که موقع پیاده‌روی‌ overthinking میکنه، حتی اگه کل شهرو هم راه بره خسته نمیشه.

رز میتونه قشنگترین گل باشه ، وقتی خیلی زیاده البته ..

♡

I want to bequeath to make my grave bigger when I die, because the amount of wishes I take with me to the grave is too much :))!

‏میخوام وصیت کنم وقتی مُردم قبرمو بزرگتر
بگیرن چون حجمِ آرزوهایی ک با خودم ب گور میبرم خیلی زیاده :))!

در روز جهانی بغل، دنیا بزن بغل من می‌خوام پیاده شم.

وقتی تو پیاده‌رو با یکی خداحافظی می‌کنی و بعدش میبینی تا یه جایی هم مسیرین

♡