خدایا این چه نفرینیه که من همه چیز یادم میاد؟ جزئیات، صداها، بوها، آدم‌ها، حرف‌ها، حس ‌ها؛ با هرکس، هرجایی که بودم.

‏کاش گلدان پشت پنجره‌ات بودم؛ هِی زرد می‌شدم، هی غصه‌اَم را میخوردی

.࿐

شما از کی متوجه شدید که آینده‌تون نابود شده؟ من خودم از خیلی وقت پیش فهمیده بودم ولی ۳/۲/۱ مطمئن شدم.

دلم می خواست توی اتاقم تنها بودم، با کتاب هایم، دور از این آدم ها

.࿐

به اندازه‌ای که من به حرف‌های بقیه اهمیت می‌دم و گوش می‌دم و راهکار می‌دم اگه به من اینکارو انجام می‌دادن الان اینجا نبودم-

بهت گفته بودم منو از دوست داشتنت خسته نکن؛ یادته؟!

. .

اما اگر تلخ‌کامی‌های مرا به یاد آوردی،
فراموش مکن در روزگاری که مهربانی و دوست
داشتن کمرنگ شده است، با تو مهربان بودم و
دوستت می‌داشتم.

و…
همیشه بر آن بودم
دلی رانشکنم
اما وقتی به خود می نگرم
تکه تکه ام…


. .

پسره همه‌ی جزئیات رو یادش میمونه درحالیکه من حتی نمیدونم درباره‌ی کدوم روز حرف میزنه فقط یادم میاد که قبلاً من هم جزئیات کسی رو بلد بودم و اون همه‌چیز رو فراموش میکرد.

کاش کارمند سفارت ایران تو سوریه بودم و راحت شده بودم الان.