•
هو أن أُحبّ فیک تفاصیلاً لا یهتم بها أحد

عشق آن‌ است که در تو جزییاتی را دوست بدارم که هیچکس آن‌ها را دوست نمی‌دارد🤍

♡

بهانه می آوری که من خود را به کارهای عالی صرف می کنم،
علوم فقه
حکمت و منطق
نجوم و طب و غیره ..
تحصیل می کنم.
آخر، این همه برای توست.
اگر فقه است، برای آن است تا کسی از دست تو نان نرباید و جامه ات را نکند و تو را نکشد تا تو به سلامت باشی.
و اگر نجوم است، احوال فلک و تأثیر آن در زمین ، از ارزانی و گرانی،امن و خوف ، همه تعلق به احوال تو دارد، هم برای توست.
و اگر ستاره است، از سعدونحس، به طالع تو تعلق دارد، هم برای توست.

چون تأمل کنی، اصل تو باشی و اینها همه فرع تو.
چون فرع تو را چندین تفاصیل و عجایبها و احوالها و عالمها بوالعجب بینهایت باشد،

بنگر که تو را که اصلی چه احوال باشد...
 
" فیه ما فیه
مولانا "

به بُن بست خوردن
و از کوچه‌های بزک کرده رو دست خوردن؛
همین‌قدر می‌دانم ای جان
که در جیب‌های خیابان
جوابی برای جنون نیست.

نه اینکه ظرافت ندارند و زیبا نباشند
ستون‌های سیمانی شهر
بسیار هم خوش‌تراشند
ولی با تمام تفاصیل
زیبایی این معابر
به اندازه یک وجب بی‌ستون نیست.

کسی شک ندارد
قشنگ است گلدان
ظریف است معماری حُسن یوسف
ولی در رگ جلوه این عروسان
کسی شک ندارد که خون نیست.

نوشتیم از عشق و صد بار خط خورد
و هر بار
این نقش، مُهر غلط خورد
که فهمیدم این راه، پرت است و
این ماه، بن بست
که دانستم اینجا کسی مرد این آزمون نیست.

همین است حرفم:
بیابانی ِ یک نگاه شگرفم
خیابان، مجال جنون نیست...