✿ کپشن خاص ✿

شب فراق، تو گویی شبان پیوسته است!
که زلفِ هر شبی اندر شب دگر بسته است

دل از تمام علایق گسسته‌ام که مرا
خیال ابروی او پیش چشم‌، پیوسته است

نه خنجر و نه کمانست ابروان کجش
که در فضیلتِ رویَش دو خط برجسته است

ز سبز برگ خط البته آفتی نرسد
به گلبنی که برو صدهزار گل، رسته است

ز دولت سر عشقِ تو زنده‌ام‌، ور نه
هزار بار فزون مرگم از کمین جسته است

مباش تند و مغاضب که نعمت دو جهان
نتیجه‌ی رخ خندان و طبع آهسته است

ز روی درد نگه کن به شعر من‌، کِاین شعر
تراوش دل خونین و خاطر خسته است...

#ملک_الشعرای_بهار

گفته بودی درد دل کن گــــــــــاه با هم صحبتی

کو رفیق راز داری؟ کــــــــــــــو دل پرطاقتی؟

شمع وقتی داستانم را شنید آتش گـــــــــرفت

شرح حالم را اگر نشنیده باشی راحتـــــــــــی

تا نسیم از شرح عشقم باخبر شد، مست شد

غنچه‌ای در باغ پرپر شد ولی کــــــــو غیرتی؟

گریه می‌کردم که زاهد در قنوتم خیره مــــــــاند

دور باد از خرمن ایمان عــــــــــــــــــــاشق آفتی

روزهایم را یکایک دیدم و دیـــــــــــــــدن نداشت

کاش بر آیینه بنشیند غبار حســـــــــــــــــــرتی

بس‌که دامان بهاران گل به گل پژمرده شــــــــد

باغبان دیگر به فروردین ندارد رغبتــــــــــــــی

من کجا و جرئت بوسیدن لبهای تـــــــــــــــــــو

آبرویم را خریدی عاقبت با تهمتـــــــــــــــــــــی