گاهی وقتا دردها و غصه ها رو باید دست باد سپرد تا اونارو و به یه جاي پرت و دور ببره...گریه ها رو بایددست دریاسپرد تا در بستر خودش غرق کنه ...
و خنده ها روبه دست خورشید سپرد تا اونارو در جايجاي این کره ي خاکی بتابونه...
گاهیوقتا باید در جاده ي زندگی فرمان ایست داد تا دوروبرمون رو ببینیم ومطمئن بشیم راه رو درست اومدیم...
و
گاهی وقتا بایدقدم هامون رو آهسته کنیم تا اونایی که عقب موندند به ما برسند و در کنار هم قدم برداریم
و
از کنار هم بودن لذت ببریم...
آهاي تویی که اول جاده،انتهاي جاده و یانیمه ي راهی...لحظه اي فکر کن و تصمیم بگیر .زندگیتو مرور کنو تصمیم بگیر ...شایداین آخرین
فرصت باشه

بــ ــآد آورده رآ بــ ــآد مي بـَـرَدقَبـُـ ـولــ !!!

امــآ تـُــو کــِہ بــآ پــآهاي خُودَت آمـَـده بُودي

داستان کوتاه شماره 7 :شب کريسمس بود و هوا، سرد و برفي.
پسرک، در حالي‌که پاهاي برهنه‌اش را روي برف جابه‌جا مي‌کرد تا شايد سرماي برف‌هاي کف پياده‌رو کم‌تر آزارش بدهد، صورتش را چسبانده بود به شيشه سرد فروشگاه و به داخل نگاه مي‌کرد.
در نگاهش چيزي موج مي‌زد، انگاري که با نگاهش ، نداشته‌هاش رو از خدا طلب مي‌کرد، انگاري با چشم‌هاش آرزو مي‌کرد.
خانمي که قصد ورود به فروشگاه را داشت، کمي مکث کرد و نگاهي به پسرک که محو تماشا بود انداخت و بعد رفت داخل فروشگاه. چند دقيقه بعد، در حالي‌که يک جفت کفش در دستانش بود بيرون آمد.
- آهاي، آقا پسر!
پسرک برگشت و به سمت خانم رفت. چشمانش برق مي‌زد وقتي آن خانم، کفش‌ها را به ‌او داد.پسرک با چشم‌هاي خوشحالش و با صداي لرزان پرسيد:
- شما خدا هستيد؟
- نه پسرم، من تنها يکي از بندگان خدا هستم!
- آها، مي‌دانستم که با خدا نسبتي داريد!


خوشبخت ترين فرد كسي است كه بيش از همه سعي كند ديگران را خوشبخت سازد.