✨
‏در من ابریست
نه می‌ بارد نه می ‌رود
خفه می‌کند هوای خیال را ☁️

اینجا آسمان ابریست

آنجا را نمیدانم

اینجا شده پاییز

آنجا را نمیدانم

اینجا فقط رنگ است

انجا را نمیدانم

اینجا دلی تنگ است

آنجا را نمیدانم

تا هیاهویِ ریل می‌آمد
می‌دویدم تو را نگه دارم
حال و روزم مگر چقدر ابریست
که پس از هر قطار میبارم

در تمام قطارها مردم
زندگی در خیال یعنی این
آخرین کوپه هم تو را کم داشت
آرزوی محال یعنی این ...

دست بجنبان رفیق...
هوا همیشه خوب نیست...

همیشه باران و چتر و دلخوشی و خیابان فراهم نیست

من از رفتار میله های راه راه قفس با پرنده فهمیدم

آسمان و بال همیشه هست

فرصت پرواز محدود است



دست بجنبان

دارم جیب هایم را پر از خنده و گفت و گوی سر خوشانه ی بی ربط با جهان

پراز حروف بی ربط و رابطه با جدی روزگار میکنم...



تو دست هایت را بیاور...

چتر و باران و خیابان خیس و انعکاس چراغ های رنگین، بر مفرش خیس پیاده رو با من...

هوا ابریست..

پرسید چرا آسمان ابریست . . . ؟ !
گفتم:
تو نبودی با او درد دل کردم . . . ! ! !

عزیز ِ دلم

هنوز وقتـے آسمان ِ دلمـــ ابریست

لمس ِسبك ِ دستان ِ مهربانت را روے ِ مو هایمــ حس مـےكنمـــ

...

تو هنوز با تمام ِ نبودنت

تنها پناهگاه ِ من از این آدمهایـے ...

عزیز ِ دلم

هنوز وقتـے آسمان ِ دلمـــ ابریست

لمس ِسبك ِ دستان ِ مهربانت را روے ِ مو هایمــ حس مـےكنمـــ

...

تو هنوز با تمام ِ نبودنت

تنها پناهگاه ِ من از این آدمهایـے ...