به‌تنهایی گرفتارند مشتی بی‌پناه اینجا
مسافرخانه رنج است یا تبعیدگاه اینجا

#فاضل_نظری

✨
مرا برای روز مبادا کنار بگذار
مثل مسافرخانه ای متروکه امـ
در جاده ای سوت و کور
یک روز خسته از راه می رسی
و جز آغوش من
برایت پناهی نیست

بعضی آدم ها برایمان یک استکان چای داغند در مسافرخانه ای بین راه شبی برفی...
بعضی ها کبریتی کوچکند که تاریکی هایمان را روشن کنند تنها برای چند لحظه ی کوتاه، تنها برای چند لحظه...
بعضی ها اما توی چشمهایمان حلقه میزنند
بعد می افتند...
روی گونه های منی حالا
سر میخوری
میرسی به لبهایم
بعضی آدمها چقدر تلخند...

به تنهایی گرفتارند مشتی بی پیاه اینجا
مسافرخانه رنج است یا تبعیدگاه اینجا...؟

تمام این مسافرخانه‌

از عطر دست‌های تو

پر خواهد شد

...

دهان اگر باز کند

این چمدان.

اتاقی دو نفره ام

در مسافرخانه ای متروک

در شهری دور افتاده

سال هاست

پای هیچ مسافری به من نخورده است

موریانه ها

مشتریان همیشگی تخت هایم هستند ...

بالشت خودم را ترجیح میدهم، چرا که شانه های امروزی مثل بالشت های مسافرخانه اند، خوب میدانم سرهای زیادی را تکیه گاه بودند