همه چیز درست خواهد شد
بالاخره انعکاس چاقو را
فراموش خواهیم کرد
بالاخره مرغِ سحر نیز
با ما به میکده خواهد خواند
بالاخره ما هم روزی
به دلخواهِ خود زندگی خواهیم کرد

وصل ما کار بعیدی ست ولیکن شدنی
فرض کن "مسجد اعظم" بشود "میکده" باز...

. احمد جم

.

سرخوش از میکده با دوست به کاشانه روم

حافظ

روزی به پیر میکده گفتم که عمر چیست؟
پلکی به روی هم زد و گفتا که هان! گذشت

#نصرت_رحمانی

با هرکه نشستیم دل ازاو نشکستیم

برجام می و میکده مردانه نشستیم

هرچند که این جام پراز جور و جفا بود

خوردیم ولی حرمت ساقی نشکستیم




‍

‍ در میکده خدمت کن، بی معرکه سلطان باش؛
فرمان بر ساقی شو، فرمانده دوران باش؛

در حلقه ٔ می‌خواران، بی‌کار نباید شد؛
یا خواجه ٔ فرمانده، یا بنده ٔ فرمان باش؛

گر صحبت یوسف را، پیوسته طمع داری؛
با آینه ی روشن، یا آینه گردان باش...

خواهی که به چنگ آری، آن زلف مسلسل را؛
یا سلسله برگردن؛ یا سلسله جنبان باش...

(فروغی بسطامی)

بُرون رو از خود و
آنگه درون میکده آی.
که خِرقه ها همه اینجا به رهن باده نهند.
کلاه بِفکَن و
بر خاک نِه سر ِنخوت
که مهر و ماه بر این در سران بی کُلَهَند ...

چشم من در پی مهرتو چو دریاست رفیق...
لذت عشق به این غصه و غم هاست رفیق...
رد پایت که نشسته به قلبم ای یار...
ازنشان تو دلم واله و شیداست رفیق...
به امیدی که دگرباره بیایی ای دوست....
به رهت دیده من محو تماشاست رفیق...
تاکه مست از می چشمان خرابت کشتیم..
مجلس عیش دراین میکده برپاست رفیق..
من ماتم زده را لذت عشقت کافیست...
گربساط طرب و سور مهیاست رفیق...
پای درراه طلب تاکه نهادم سهل است...
چو بگویند دلت آن سر دنیاست رفیق...
چه غم از ماتم هجران و شب سخت فراق
اثرصبح وصالت که هویداست رفیق...
پای بگذار دراین کلبه ای احزان یک شب
تانگویند مرابیکس و تنهاست رفیق

عمریست که در کوی دل آرام گدائیم
اما نه گدایی که به هر خانه درآئیم
تنها در میکده ی دوست مقیمیم
جز درگه دوست دری را نگشائیم