جایی هست بین گردن و کتف.
همان استخوان ترقوه یا چنبر.
یک گودی، که امتداد آن به سمت دست ها کشیده می شود.
شبیه یک چشمه ی خشک،
یک برکه ی بی آب.
که نام علمی آن کلاویکولا ست...
چقدر دلم می خواست یک ابر نرم بودم.
یک استراتوس...
تا توی دریاچه ی کلاویکولای تو ببارم...
‌
#حمید_جدیدی
‌

وقتی خوابه نفساش از پشت پخش شن تو گودی گردنت

‏گودی کمرشو بگیرین بکشینش سمت خودتون،اکثر مشکلات حل میشه بعدش

وقتی میری بیدارش کنی دست بندازه تو گودی کمرت، بکِشتت تو بغلش :)

:

تو رختِ خواب دستم بره تو گودیه کمرت
بکشمت سمته خودم..

✿ کپشن خاص ✿

یک سازمانی هم تشکیل شود به اسمِ "سازمانِ کشفِ لذت‌های پیش‌بینی نشده"، شاملِ
معاونتِ "بوسه‌های بی‌هوا"،
معاونتِ "تلاقی‌هایِ ناگهانی نگاه"،
اداره کل "پیچاندن طره‌یِ گیسو وقتِ خواندن کتاب"،
اداره کلِ "لمس گودیِ پشت کمر با پشتِ بند انگشتِ شست"،
ستاد "شمارش نفس‌ها به‌هنگامِ خواب صبح"
و شورایِ عالیِ "داغی چای روی لب‌هایِ مشتاق"... .
رییس همه‌یِ واحدهایش هم ، "تو"
#حسین_وحدانی

دستام کشش دارن بیان گودی کمرتو قدم بزنن

‏برف واقعی رو فقط روی گودی کمر یار ریخت
حیف که درک نمیکنید

آیینه منی ای شب،
چقدر خسته می بینمت ،
موهای سفیدت ستاره ها ،
گودی چشم هایت دو سیاه چال،
و خمیدگی قامتت ،
هلال ماه است،
آیینه منی ای شب،
چقدر خسته می بینمت...

. .

✿ کپشن خاص ✿

جایی هست بین گردن و کتف.
همان استخوان ترقوه یا چنبر.
یک گودی، که امتداد آن به سمت دست ها کشیده می شود.
شبیه یک چشمه ی خشک،
یک برکه ی بی آب.
که نام علمی آن کلاویکولا ست...
چقدر دلم می خواست یک ابر نرم بودم.
یک استراتوس...
تا توی دریاچه ی کلاویکولای تو ببارم...
‌
#حمید_جدیدی