من هر بار داشتم از پا میوفتادم
یادم افتاد تو بهم تکیه دادی
محکم‌تر ایستادم 🤍

♡

ما بیش از اندازه قوی بودیم، مدام میشکستیم، شکسته‌هایمان را بند میزدیم و ادامه میدادیم‌، اشک میریختیم، اشک‌هایمان را خودمان با دست‌های خودمان پاک میکردیم و دوباره با تمام جسارت‌ روی پاهای خودمان می‌ایستادیم، ما بیش از اندازه قوی بودیم، به کسی تکیه نمیدادیم، با کسی از دردهایمان نمیگفتیم و از کسی کمک نمیخواستیم، ما به قیمت همین قوی بودن از پا در آمدیم، قوی بودن را برای ما بد تعریف کرده بودند.

آموزش:
وقتی عکس ناخوناشو فرستاد هم رنگ ناخوناش براش گل بفرستید.

شاید درو من بستم اما با گریه وایستادم پشت همون در...

- خسته‌ای..؟
اما هنوز ایستاده‌ای
و همین شکوه توست ..

♡

گاهی ما فکر می‌کنیم که برای تغییر، باید از صفر شروع کنیم؛
اما حقیقت این است که تغییر واقعی، از همان جایی آغاز می‌شود که الان ایستاده‌ایم..️
هر قدم کوچک، حتی اگر نامحسوس باشد، مسیر را می‌سازد.
و یادمان باشد که رشد، بیشتر شبیه یک روند آرام است تا یک جهش ناگهانی..

هموسو امشب کشته شد، وضعیت روحی ایم جوری که میتونم بابتش گریه کنم. (جومونگ هی میگفت استاد استاد و پیداش نمیکرد) اینجا هنوز نمیدونست بابای واقعیشه

از دید بقیه روی پاهام وایستادم حالم خوبه و واقعا قوی‌ام، اما حقیقت اینه که خسته‌ام، تیکه تیکه شدم، میخوام فرار کنم، میخوام برم گم و گور شم.

نام و نام خانوادگی مهمه
ولی نان و نان خانوادگی مهم‌تره!

واسه همینه میگن:

تعلیم نده کم ذات را
کم ذات اگر بالا رود،
گردن زند استاد را...

خسته از صبوری بیش از حد،
خسته از ایستادگی بالاتر از توان،
و خسته از‌جنگیدن بی پایان.