چشم هایم بـاتو ، دردلم بود خیال ؛ گر کہ عمرے بگذشت ، تـوبمانـے و بهـار

.

به یک اتفاق محتاجم...
اتفاقی که محبتت رادردلم هم بزند...
احساسم داردته نشین میشود!
من به این حالت سرگردانی عادت کرده ام...تشنه اتشفشانم...

کیا یادشونه؟
خوشحالو شادو خندانم
قدردنیارومیدانم
خنده کنم من
دس بزنم من
پابکوبم من
جوانم.
دردلم غمی ندارم
زیراهست سلامت جانم
عمرماکوتاست
چون گل صحراست
پس بیاییدشادی کنیم...
هیییییییی یادش به خیر
اگه لایک نکنی که گودزیلایی.

انقدردلم برایت تنگ شده است که اگه برگردی دیگر جایی برایت ندارد پس هرری

کاش خدااینگونه درزندگیمان جای بگیرد...آنقدرزیبا که وقتی نگاهمان سرگردان میشود به یاد او نگاهمان

رابچرخانیم.آنقدردلنشین که وقتی شیرینی گناهی دردلمان نشست درقلبمان شیرینی یادش را جایگزین

کنیم.آنقدرجدی ودرعین حال مهربان که نه بخاطر او بلکه بخاطرخودمان هم که شده یک مسلمان واقعی

باشیم نه صرفا یک مسلمان زاده..آنقدربااراده که درمقابل هروسوسه ای مانند چهارپایان تسلیم

نشویم..آنقدر صمیمی که بجای همنشینی با اطرافیان بظاهر رفیق با"رفیق"واقعیمان همصحبت

شویم..آنقدرباگذشت که بجای زخم زبان زدن کمی یادبگیریم ببخشیم تا بخشیده شویم...آنقدرفروتن که مانند ابلهان ازبالا به دیگران نگاه نکنیم وغرور بیجا واحمقانه مارا دربرنگیرد.

به راستی چه چیزی مارو خودپسند کرده است؟چهره زیبا؟اندامی متناسب؟لباسهایی شیک؟خانه وماشین؟جواهرات؟

وای برکسانی که بخاطر داشتن این چیزها تفاخر کنند..