ولی برمی‌گرده… چون همه‌ی آدم‌ها برمی‌گردن به جایی که دوست داشته شدن؛ کی؟ وقتی اون‌هایی رو که دوست دارن، از دست می‌دن.

من می‌ایستم
تا لحظه‌ی فرو ریختن سقف،
تا لحظه‌ی سوختن تمام و کمال زندگی،
تا لحظه‌ی ویران شدن؛
اما اگر بروم، دیگر هرگز باز نخواهم گشت..

انگار بخشی از وجودم خودشو به در و دیوار می‌کوبه برای رها شدن؛ عادت ندارم توی تاریکی بمونم. یه‌ جایی توی اعماق قلبم، یه روزنه‌ی کوچیک نور سوسو می‌زنه؛ دستم رو می‌برم سمتش به امید روزهای روشن.

‏من می‌ایستم، تا لحظه‌ی فرو ریختن سقف، تا لحظه‌ی سوختن تمام و کمال زندگی، تا لحظه‌ی ویران شدن؛ اما اگر بروم، دیگر هرگز باز نخواهم گشت

فکر خودتونو درگیر آدمایی نکنید
که نمی‌دونین کی و کجا ارث باباشون رو خوردین
که باهاتون بد شدن؛
شما به هیچ وجه مسئول مشکلات روانی بقیه نیستین.

فکر خودتونو درگیر آدمایی نکنید
که نمیدونین کی و کجا ارث باباشون خوردین
که باهاتون بد شدن؛
شما به هیچ وجه مسئول مشکلات روانی بقیه نیستین.

چگونه مثل من بشید...
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
با چه اعتماد به نفسی هم اومد پایین!

بدو بالا تا کسی ندیدتت :|

فک کردی الکیه مث من شدن؛ من یدونم واسه نمونم :))