هر چیزی که رنگِ عشق بگیرد، زیباست؛
حتی اگر در ویرانه‌ای روییده باشد.
اما این زیبایی،
نیاز به آدم‌هایی دارد
که دلشان آینه باشد،
نه چاهی تاریک
پر از توهم و صدای پوسیده‌ی خودشان.

کامی روشن میگه: دارم برای آینده سرمایه‌گذاری می‌کنم. ولی واقعیت اینه که با مصرف بی‌رویه و استخراج غیرقانونی، آینده‌ی خیلی‌ها رو می‌سوزونه...

از نونوایی گرفته تا کارگاه و داروخونه‌ها، همه بیکار می‌شن، همه ضرر می‌کنن. یه عده به سود می‌رسن، خیلیای دیگه از «نان خوردن» می‌مونن...

یادمون باشه سرمایه‌گذاری روی ویرانه‌ها، آینده‌ای برای هیچ‌کس نمی‌سازه.

به عشق می‌سپارمت؛
به ویرانگرترین نفرینِ انسان…

اگر ایران به جز ویران‌سرا نیست
من این ویران‌سرا را دوست دارم؛
اگر آب و هوایش نیست دل‌کش
من این آب و هوا را دوست دارم،
تمام عالم از آن شما باد
من‌این یک‌تکه‌ جا را دوست‌دارم.

«ویران شدن، تنها برای خانه اتفاق نمی افتد؛
من فرو ریختنِ یک نفر را
آن هم با یک جمله، به چشم دیده ام..»

خانه‌ات آباد ای ویرانیِ سبز عزیز من.

- مهدی اخوان ثالث

به آدمایی که منت هر چیزیو سرت میزارن ،باید گفت :
ویران شده را حوصله ی منت معمار نباشد
ویرانه ی ما را بگذارید که ویرانه بماند !

خدایا
با همین دستان ریز و لرزانم،
یکی‌یکی آرزوهایی را که با نخ خیال بافته بودم،
به خاک سپردم
قلبم، دیگر گورستانِ رؤیاست...
جایی نمانده برای دفن حسرت‌های تازه....
ای مهربان بی‌مرز!
تو جز من بنده‌های زیادی داری، اما من جز تو پناهی ندارم......
در میان بی‌کران بندگان‌ات
من همانند قطره‌ای‌ در اقیانوسم
اما برای من،
تو خود اقیانوسی......
خدایا!
از این پس،
قفل بزن بر درِ وا مانده‌ی دلم، تا هیچ رؤیای دیگری جرأت فرود آمدن در این ویرانه را نداشته باشد.
نه دلم تاب تولد آرزوی نو دارد،
نه اشک‌هایم، طاقت بدرقه‌ی دیگری

میگفت‌ اگر دیدی میان ویرانه‌ های خانه‌ای گلِ سرخی‌ قَد کشیده است هرگز تعجب نکن ما اینطور دوام آوردیم :).

من می‌ایستم
تا لحظه‌ی فرو ریختن سقف،
تا لحظه‌ی سوختن تمام و کمال زندگی،
تا لحظه‌ی ویران شدن؛
اما اگر بروم، دیگر هرگز باز نخواهم گشت..