"اکثرِ ما ، شیفته ی اولین روز‌های آدم‌ها می‌شویم.
اگر شخصیتی که اطرافیان ما بعد از چند روز ، چند هفته یا چند ماه نشان میدهند ، همان روز‌های اول بروز میدادند ، چه بسا که تعداد زیادی از ما نه تنها دل‌بسته نمی‌شدیم ، بلکه حتی طرف این آدم‌ها هم نمیرفتیم.
به این ترتیب هزینه‌های روحی ،روانی‌ و جسمی‌ که متحمل می‌شویم هم کاهش پیدا می‌‌کرد.
شاداب تر بودیم. خوش اخلاق تر. کمتر قرص خواب استفاده می‌‌کردیم.
کمتر سیگار می‌‌کشیدیم. کمتر فحش و ناسزا نثار در و دیوار و دنیا می‌‌کردیم ....
براستی چرا ، چرا از تجربه‌ها درس نمی‌گیریم و باز از همان روز‌های اول به همه اعتماد می‌کنیم ؟؟؟
چرا؟؟؟؟
وقتي مي گم هيچكس، يعني دقيقا هيچكس.
روزاي زيادي بايد بگذره تا آدم قانع بشه فقط خودش هست و خودش.
تا باورش بشه از بقيه، جز يه اسم و چندتا خاطره ي كوچيك چيزي براش نمي مونه.
بيست سال
چهل سال
هفتاد سال زندگي، فقط براي تلمبار كردن اسم روي اسمه.
براي جايگزين كردن خاطره جاي خاطره. اما حاصل جمع همشون صفره.
يه روز مي شيني عمرت رو ورق مي زني،
سير تا پيازت رو واسه خودت تعريف مي كني...
اينجاس كه مي فهمي،
چقدر براي هيچكس نگران شدي
چقدر براي هيچكس غصه خوردي
چقدر براي هيچكس دلتنگ شدي
چقدر براي هيچكس دعا كردي
چقدر براي هيچكس بووووووودي....
به خودت مياي، به اطرافت نگاه مي كني.
هيچكس نيست..
دقيقا هيچكس."

#نیکی_فیروزکوهی #پویا_جمشیدی

مرده داره تو بلندگو داد ميزنه :

طبقه سوم از پنجره نگاه نكن بيا پياز بخر،
خونه آجر ٣ سانتي ديدمت بيا پياز بخر،
شما كه پشت شمشادايي واسه شمام پياز داريم
:||

يه گلدون ميخري ۱۰۰هزار تومن، هر روز دماي هواي اطرافشو اندازه مي گيري
به دقت بهش آب معدني ميدي، بعد دو هفته خراب ميشه!
اونوقت پياز، تو سردترين و تاريکترين قسمت خونه درختچه ميشه

تو يخچال ما تنها ظرفي كه صادقه ظرف پنيره...

والا...
در قابلمه رو بر ميداريم توش خياره
ظرف حلوا شكري رو باز ميكنيم توش پياز داغه
شيشه مربا رو باز ميكنيم توش رب گوجس
بطري نوشابه رو باز ميكني توش عرق نعناس
بد زمونه اي شده به خدا