.راهکار شگفت انگیز خانگی . که موجب حیات دوباره پوست میشه و اونرو دوباره زنده و شاداب میکنه..
.خیلی ساده چروک های صورت رو با این روش گیاهی توصیه شده رفع کن..️

- دلِ مهربونت
سرشار از تپش هایِ گرمِ عشق ، کپشن خاصی جان ..
لحظه لحظه هاتو زندگی کن با حس شاداب‌ بهاری ‌

- یه صبح و یه صبحونه یِ پاییزی

صبح تون به زیباییِ گلها
قلبتون به زلالیِ آب
و کارهایِ روزمره تون روان و جاری چون جویبار
امروز و هر روزتون سرشار از یاد خداوند
شاداب باشید چون گل..

در کنار هم
خوب باشید
خوش باشید
خوش بگذرونید
بیخیال باشید
شاداب باشید و جذاب
به چیزی فکر نکنید
چاییتون رو با لذت بنوشید
و به عشقتون زنگ بزنید
. .

زیبایـی
خریدنی نیست.

شادابی
هدیه گَرفتنی نیست.

طراوت
اتفاقی نیست.

همه این ها بسته به
انتخاب وتلاش توست...

"شاد باش و شاد زندگی کن "

هر روز علاقه تو به عشقت یادآوری کن
فقط عشق کافی نیست
یه گل برای رشد هم به آب نیاز داره
هم به خورشید
وهم به خاک مناسب
پس هم آب باش
هم خاک باش
هم خورشید
تا گل ت همیشه شاداب بمونه

حالمان بهتر می شود
روحیه مان شاداب تر و قوی تر می شود،
و زندگی زیباتر می شود
به شرطی که یادمان نرود
جز خودمان، برای دیگران
هم آرزوهای خوب
داشته باشیم

"شب آرزوهاست"
هرچی آرزوی خوبه مال تو

‍ عصرتوڹ بہ زیبایی قلب تون❤️

قلبتوڹ بہ زلالی آب
و ڪارهاے روزمره‌توڹ
رواڹ و جارے چوڹ جویبار
یڪ دنیا خوشبختی براے
تڪ تڪ شما عزیزاڹ
مثل ڪَڸ شاداب باشید...

در زمان حال زیستن , چیزی جز حُضور داشتن نیست. حضور داشتن در اکنون و اینجا. «آبتنی کردن در حوضچه‌ی اکنون» به طوری که تماماً خیس و شسته شوی.
در زمان حال زیستن یعنی با توجه و حضور قلب به کاری پرداختن...
کودکان از این روحیه برخوردارند که چون سرگرمِ کاری می‌شوند با تمام دل و تمامِ جان، مشغول آن می‌شوند و این یعنی زیستن در لحظه. اغلب ما وقت انجام کاری، تمام حواس و توجه خود را معطوف آن نمی‌کنیم و از نوعی پراکندگی و تفرقه‌ی خاطر، رنج می‌بَریم.

زندگی در کودکان، سرشار، تپنده و تازه است...
شادابی، سبکبالی، صفای خاطر،
تجربه‌ی بی‌واسطه‌ی هستی، سادگی و نگاه رازآمیز به جهان، از مؤلفه‌‌های کودکانگی است.
"نزد عیسی آمدند و گفتند: چه کسی در ملکوت آسمان بزرگتر است؟ آنگاه عیسی طفلی را برپای داشت و گفت: هر آینه به شما می‌گویم تا بازگشت نکنید و مثل طفل کوچک نشوید، هرگز به ملکوت آسمان ره نمی‌یابید"

"اکثرِ ما ، شیفته ی اولین روز‌های آدم‌ها می‌شویم.
اگر شخصیتی که اطرافیان ما بعد از چند روز ، چند هفته یا چند ماه نشان میدهند ، همان روز‌های اول بروز میدادند ، چه بسا که تعداد زیادی از ما نه تنها دل‌بسته نمی‌شدیم ، بلکه حتی طرف این آدم‌ها هم نمیرفتیم.
به این ترتیب هزینه‌های روحی ،روانی‌ و جسمی‌ که متحمل می‌شویم هم کاهش پیدا می‌‌کرد.
شاداب تر بودیم. خوش اخلاق تر. کمتر قرص خواب استفاده می‌‌کردیم.
کمتر سیگار می‌‌کشیدیم. کمتر فحش و ناسزا نثار در و دیوار و دنیا می‌‌کردیم ....
براستی چرا ، چرا از تجربه‌ها درس نمی‌گیریم و باز از همان روز‌های اول به همه اعتماد می‌کنیم ؟؟؟
چرا؟؟؟؟
وقتي مي گم هيچكس، يعني دقيقا هيچكس.
روزاي زيادي بايد بگذره تا آدم قانع بشه فقط خودش هست و خودش.
تا باورش بشه از بقيه، جز يه اسم و چندتا خاطره ي كوچيك چيزي براش نمي مونه.
بيست سال
چهل سال
هفتاد سال زندگي، فقط براي تلمبار كردن اسم روي اسمه.
براي جايگزين كردن خاطره جاي خاطره. اما حاصل جمع همشون صفره.
يه روز مي شيني عمرت رو ورق مي زني،
سير تا پيازت رو واسه خودت تعريف مي كني...
اينجاس كه مي فهمي،
چقدر براي هيچكس نگران شدي
چقدر براي هيچكس غصه خوردي
چقدر براي هيچكس دلتنگ شدي
چقدر براي هيچكس دعا كردي
چقدر براي هيچكس بووووووودي....
به خودت مياي، به اطرافت نگاه مي كني.
هيچكس نيست..
دقيقا هيچكس."

#نیکی_فیروزکوهی #پویا_جمشیدی