و تو
هر جا و هر کجای جهان که باشی
باز به رویاهای من بازخواهی گشت
تو
مرا ربوده
مرا کشته
مرا به خاکستر خواب‌ها نشانده‌ای
هم از این روست که هر شب
تا سپیده دم بیدارم
عشق همین است در سرزمین من
من کشنده‌ی خواب های خویش را
دوست می‌دارم


. .

آخرین مرتبه‌ی عشق اگر سوختن است
پس چرا صبر؟ بسوزانم و خاکستر کن

محمد عزیزی

. .

من شما رو نمیدونم اما از نظر من دنیا بعد پاندمی کرونا خیلی خاکستری، بی‌رنگ و بی‌روح شده …

در خانواده ما ذوق برای اعیاد و مناسبت‌ها کور شده.
‏یلدا؟ مهم نیست.
‏نوروز؟ مهم نیست.
‏تولدها؟ مهم نیستن.
‏همه دل مرده شدن و خاکستری.

ولی من،
اگر هزاران سال زنده باشم،
پیر و شکسته و مردنی شوم
باز یاد تو خواهم بود.
باور کن اگر بمیرم،
استخوان های‌ام،
خاکسترم،
جسدم،
کفن‌ام،
تورا دوست‌ خواهند داشت.
🪽🫀

- براتون ارزو میکنم اگه اسمون روزهای زندگیتون خاکستریه، هیچی سر جاش نیست و همه چی یه کلاف گره خورده درهمه،کسی رو داشته باشین که بهتون بگه:
بیا اینجا، بگذار سرت را بغل بگیرم آسان مال قصه هاست ، اینجا وضعیت سخت است ، و ما هم سختیم.. :)


فک کنم نزار قبانی یه
شادمهر درون داشته؛ اونجا که می‌گه:

«پس از من، کسی اگر‌ تو را ببوسد روی لب‌هایت تاکستانی خواهد یافت که من کاشته‌ام.»

گفت حواست به آدمایی که مثل کاکتوس زندگی میکنن باشه ؛
گفتم مثل کاکتوس؟ منظورت چیه؟
گفت آدمایی که مثل کاکتوس هستن، نیازی نیست دائم حواست بهشون باشه ، نیازی نیست هرروز خاکشونو چک کنی تا مبادا خشک نشده باشه ، ترس پلاسیده شدنشون رو نداری و به خیالت خیلی مقاومن! اما یه روز که مثل روزای دیگه مشغول رسیدن به بقیه ی گلای رنگارنگت هستی ، چشمت به کاکتوس میفته که زرد و پلاسیده شده و ریشه هاش خاکستر! و تو تازه متوجه میشی که کاکتوسام میمیرن ، ولی تدریجی!

یه آدمایی هم هستن که باید باشن...
اصلا نبودنشون انگار واسه این دنیا تعریف نشده
دلت میخاد ساعت ها باهاشون حرف بزنی...
بدون اینکه نگران چیزی باشی...
این آدما میتونن دنیای خاکستری مارو رنگی کنن
دقیقا مثل تو:)
...

پذیرش این نکته که همه چیز خاکستری ست، حال کمی تیره تر یا روشن تر، در درون ما صلحی در برابر تمامی جهان و موجودات به وجود می‌آورد تا به دور از قضاوتها، حسادتها، کینه ها و ناراحتی از دیگران با آرامش بیشتری توجه خود را از اطراف گرفته و به درون متمرکز کنیم


. #ایمان_سرورپور
. #تمام_جهان_در_من_است