کاش آدما یا سیاه بودن یا سفید، کاش انقدر آدمیزاد خاکستری نبود، راحت میفهمیدی باید با یکی ارتباط بگیری یا نه! اینکه هرکسی می تونه در عین اینکه خیلی جاها بهت کمک کرده، خیلی جاها هم بهت آسیب بزنه و رفتارای سمیی داشته باشه و تو نمیدونی باید در قبالش چیکار کنی واقعا غم انگیزه

اما من دلم میسوزد برای خودمان،
برای همه مان،
همه ی مایی که می‌توانستیم آسوده باشیم،
می‌توانستیم خوشبخت باشیم،
من دلم میسوزد برای خودی که سوخت و خاکستر شد...!

اما من دلم میسوزد برای خودمان،
برای همه مان،
همه ی مایی که می‌توانستیم آسوده باشیم،
می‌توانستیم خودمان باشیم،
من دلم میسوزد برای خودی که سوخت و خاکستر شد...!

کسی
که
خاکستر
شده
رو
نمی‌شه،
از
آتیش
ترسوند!

سرزمینم صبوری کن
دوباره خواهی درخشید
حتی از دل خاکستر

سرزمینم
صبوری
کن؛
دوباره
خواهی
درخشید،
حتی
از
دل
خاکستر!

تو قشنگی ، روشنی
مثِ همون نور باریکه‌ای که قد میکشه رو دیوار خاکستریِ اتاق ..

♡

من داشتم میسوختم که تو آمدی
و مرا بابت بوی خاکستر مقصر دانستی.


. .

زیباترین آب و هوایِ دنیا
تاریک ، خاکستری و بارونیه ..

اولش میشکنی، خون ریزی میکنی، گریه میکنی و با آخرین نفس هات فریاد میکشی. بعدش توی خودت مچاله میشی، اشک هات رو پاک و سکوت میکنی، چون میدونی هیچ کسی قرار نیست صدات رو بشنوه. آخرین مرحله ولی از بقیه شون دردناک تره، وقتی که واقعا از درون می میری و دیگه هیچ چیزی به جز تاریکی توی زندگیت نیست. انگار آتیش گرفته باشی، بعدش خاکستر بشی و حالا، خاکسترهات رو باد با خودش ببره.