Sometimes we need a cemetery in our existence, for the things that die inside us

گاهی در وجودمان به قبرستانی محتاجیم، برای چیزهایی که در درونمان میمیرند

همه‌ی
ما،
یکروز،
یکجا،
با
یک
اتفاق
تمام
وجودمان
را
از
دست
داده‌ایم!

•
احساس غریبی نکنید ، همه‌ی ما شب‌ها یک جورِ خودمان ناراحتیم ، غریبیم ، تنهاییم ولی در پایان همه‌ی این‌ها در اعماق وجودمان به نور سپیده دم امید داریم به صبح شدن .

♡

احساس غریبی نکن.
همه‌ی ما شب‌ها یک جور ناراحتیم، غریبیم،
تنهاییم.
ولی در پایان همه‌ی این‌ها
در اعماق وجودمان،
هنوز به نورِ سپیده‌دم اُمید داریم.
به صبحِ روشن 🤍

بعضی از تنهائی ها درمان ندارد،
پوک میکند،
تکه هایی از وجودمان را حذف میکند،
بعضی از تنهائی ها فقط یک درمان دارد؛
که باشد، بیاید، بماند .

احساس غریبی نکن.
همه‌ی ما شب‌ها یک جور ناراحتیم، غریبیم،
تنهاییم.
ولی در پایان همه‌ی این‌ها
در اعماق وجودمان،
هنوز به نورِ سپیده‌دم اُمید داریم.
به صبحِ روشن 🤍

سلام صبحتون زیبا.

گاه در وجودمان به قبرستان هایی محتاجیم
برای چیزهایی که در درونمان میمیرند:
‌‌‌‌‌• |.|

بیا در غروب آخرین سه شنبه سال برای گردگیری افکارمان آتشی بیافروزیم
و کینه ها را بسوزانیم و زردی خاطرات بد را به آتش
و سرخی عشق را از آتش بگیریم
و آتش نفرت را در وجودمان خاموش کنیم..️

همه ما دو نفریم
خودمان و کسی که در
بند بند وجودمان زندگی می کند ...!

اگر چه روزهای سخت می گذرند، اما
سختی بعضی از روزها
تا همیشه در وجودمان خواهد ماند...

همون جایی که سعدی میگه:
بگذشت و چه گویم که چه بر من بگذشت...