‍ کشتن آدما فقط به اسلحه به دست گرفتن
و بمب انداختن نیست.
فقط تو جنگ نیست و فقط با «قتل» نیست.
بعضی وقتا ما آدمها را میکشیم.آروم و بی صدا.
وقتی ندید بگیریمش ، درمورد حسمون دروغ بگیم و نقش بازی کنیم،وقتی…
اون فرد رو به سمت نابودی و‌خوردشدن و شکستن میرسونیم

تاحالا شده دلت از تموم دنیا گرفته باشه؟
دلت بخواد داد بزنی بگی باباا دست ازسرم بردارین...همه چی مال شما...دنیاتون مال خودتون...فقط بذارین توحال خودم باشم؟
دلت بخواد تنها باشی...خودت باشی وهندزفریت وخودکارت ویه کاغذ...
تاحالا شده دلت بخواد تموم داراییت از دنیاهمین چندتا چیز باشه؟
تاحالا شده بشینی یه گوشه زانوهاتو بغل کنی...خاطره هاتو باخودت مرور کنی وباخودت بگی:یعنی دمت گرم دنیا...قشنگ ویرونم کردی...آب از آب تکون نخورد...
تاحالاشده تواوج بغض ازته دل بخندی تااگه گریه ت گرفت بقیه فک کنن...به خاطرخنده ی زیاده؟
تاحالا شده صبح ازخواب بیدار بشی ببینی بالشتت از اشکای شب قبلت خیس شده؟
تاحالا شده وسط یه جمع باشی اما نگات غرق یه نقطه باشه؟
تاحالا شده شنیدن یه آهنگ برات زجرآور باشه؟
تاحالا شده ردشدن از یه خیابون چشاتو اشکی کنه؟
تاحالا شده یه روزایی از ماه برات عذاب آور باشه؟
تاحالا شده واسه گذشتن یه روزایی از هفته به هرچیزی متوسل بشی؟
تاحالا شده همه به خاطر خنده های بلندت یا چه میدونم به خاطر شوخ بودنت کنارت باشن اما هیچکدوم نخوان غم تو صداتو بشنون..

وقتی ناله های خردشدنم زیرپای بارون نوای دل انگیزی شد... چه فرقی می کندبرگ سبز کدام درختم...

501_
زندگی همهمه ی مبهمی از ردشدن خاطره هاست، یکنفر دردل شب
یکنفر دردل خاک، یکنفر همدم خوشبختی هاست
یکنفر همسفر سختی هاست، چشم تا بازکنیم عمرمان میگذرد
ماهمه همسفر و رهگذریم، آنچه باقیست فقط خوبی هاست
پس..
هرکجا خندیدیم، هرکجا خنداندیم زندگانی آنجاست