عجب تابستون فوق العاده‌ای بود. همه‌ش گریه.

واقعا خونه موندن واستون سخته؟
خونه واسه من یه تراپیه ..

مراقب کسایی که دوستون دارن باشین...
دنیا پراز آدماییه که دوستون ندارن…

هنوز با هم کل‌ کل میکنید؟ ‏هنوز واستون مهمه آخرین‌ بار کی پیام داده؟ ‏هنوز شک دارید بهش بگید دوستش دارید؟ ‏هنوز واسه یه اشتباه کوچیک، واسه یه سوتفاهم ساده، از آدم‌های زندگیتون میگذرید؟ ‏بابا مگه از فردا خبر دارین؟ داریم یکی‌ یکی‌ تموم میشیم، ‏بچسبید به اندک آدم‌هایی که واستون باقی موندن.

هنوز تو شوکم که واریز شد برام ..

تازه جایزه نفر اول 1 میلیارد بود.
من 200 میلیون بردم .

الان وارد بشین که شانستون بیشتر باشه .

کلیک کن میلیارد شو

الان میفهمم که چقدر دوستون داشتم و عاشق تک تک نگاهاتون بودم و نبودنتون چقدر غمگین و ناراحت کنندس:))))


. .

دیگه نه بحث میکنم، نه توضیح میدم، نه توضیح میخوام، نه دنبال دلیل میگردم، فقط میبینم و سکوت میکنم و فاصله میگیرم، چون واستون توضیحام رو دادم، اونطوری که باید ناراحت شدن، عصبی شدم و دیگه نمیخوام که اینطوری باشه.

نذارید کسی که باورتون کرده، کسی که دوستون داره حس کنه اضافیه، حس کنه هر موقع دلتون خواست و بعد از همه کاراتون واسش وقت دارید... نذارین فک کنه همیشه ذهنتون، درگیر آدما و چیزای دیگس و آخر از همه دوسش دارین...
حواستون به کسایی که دوستون دارن باشه!چون اگه یه روز خسته شن و برن،
دیگه ممکنه قلبی مثل قلب اونا پیدا نشه
که واقعی و از ته دل... شما رو دوست داشته باشه و نگرانتون باشه...

قشنگ‌ترین اتفاق تابستون می‌تونه تموم‌شدنش باشه.

کسی که بدونه شما ناراحتید و بذاره با اون حال روزاتون رو سپری کنید و شب ها غمگین بخوابید، هیچکستون نیست.