بعضى از آدما بلد نيستن "فيلم" بازى كنن ، سياست مدار باشن
يعنى وانميسن شيش تا بوق خورد جواب بدن
پيامتو عمدن پنج دقيقه ديرتر جواب نميدن
موقع قرار عمدن دير نميان
قربون صدقه هارو به زور تو گلوشون خفه نميكنن
دوستت دارمارو پشت خندشون قايم نميكنن
اين آدما صافو سادن
ميشينن كنارت دستتو ميبوسن
فرمون و ول ميكنن و ميشينن نگات ميكنن
دوستت دارمو خيلي با احساس بهت ميگن
وقتى ميبيننت كلي ذوق نشون ميدن
ازت تعريف ميكنن "چه شال خوشگلى"
"چقد پيرهنت بهت مياد"
"مدل موهات عالين"
"عاشقه ساعتت شدم"
"اووو چه عطر خوبى"
اينا با خودشون و احساسشون تارف ندارن
نميخوان بزارنت تو تحريم و " احساس مقاومتي " ايجاد كنن"
اينارو آزار ندين
به اينا ياد ندين "فيلم" بازى كردن بهتره
اينارو از صافو ساده بودن پشيمون نكنيد
واسه اينا كلاس نزارين اينا يهو برميگردن
سنگ ميشن
عوض ميشن
طورى كه مجبور ميشي ازشون بپرسى چرا اينجورى شدى...؟!
اين آدما خوب بودنشون خيلي خوبه
بد بودنشون خيلي بده...
"نزاريم از دوست داشتنمون پشيمون شن"

لباس اتو کردن پسرا :

ﺷﻠﻮﺍﺭ ﻟﻲ ﻛﻪ ﺍﺗﻮ ﻧﻤیـﺨﻮﺍﺩ |:

ﭘﺎﻳﻴﻦ ﭘﻴﺮﻫﻨﻮ ﻫﻢ ﻛﻪ ﻣﻴﺮﻩ ﺗﻮ ﺷﻠﻮﺍﺭ |:

ﺁﺳﺘﻴﻨﻮ ﻫﻢ ﻛﻪ میدم بالا |:

ﺟﻠﻮﺷﻢ ﻛﻪ ﺻﺎﻓﻪ |:

ﭘﺸﺘﺸﻢ ﻛﻪ ﺍﻻﻥ ﻣﻴﺮﻡ ﺗﻮ ﺧﻂ ﻭﺍﺣﺪ ﻟﻢ ﻣﻴﺪﻡ ﺑﻪ ﺻﻨﺪلی ﺻﺎﻑ ﻣﻴﺸﻪ |||:

ﻳﻘﻪ هم که بازه ...|:

مشکل خانمها از اونجا آغاز ميشه که لاک جديده رو ميزنن
حالا بايد براش شلوار و پيرهن و کفش و کيف و مانتو و روسري جور کنن…

چه ازدحام غريبي است ، تن به تن ، تنها!

دلم درون تن و تن به پيرهن ، تنها

به غارت آمده امروز يادهاي قديم

منم ، مقابل يک دسته راهزن ، تنها


اتاق درهم من صحنه ي نبرد شده است

تمام خاطره ها با همند و من تنها


دلش به فتح کدامين نبرد خوش باشد

کنون که چاه شغاد است و تهمتن تنها؟

چه غربتي است به قانون مرد بودن ما

که خنده با هم ، اما گريستن تنها

"مهدي شهابي"

غنچه با دل گرفته گفت:
«زندگي، لب ز خنده بستن است
گوشه اي درون خود نشستن است»

گل به خنده گفت:
« زندگي شكفتن است
با زبان سبز راز گفتن است»

گفتگوي غنچه و گل از درون باغچه
باز هم به گوش مي رسد

تو چه فكر مي كني؟
راستي كدام يك درست گفته اند؟

من كه فكر مي كنم
گل به راز زندگي اشاره كرده است

هر چه باشد او گل است
گل يك دو پيرهن
بيش تر ز غنچه پاره كرده است!

دارم مسواک ميزنم بابابزرگم دندون مصنوعي ش
رو آورده گذاشته تو جيبه پيرهنم ميگه يه دستي
هم به دندونا ما بزن