#جانانم...!
نظم عشق را چه زیبا برهم میریزی
وقتی عاشقانه دست به
گندمزار گیسوانم میکشی .
و آرام گلبوسه ای کنج #لبم میکاری!!!


#ندا_ر

نسیمی بافه های گیسوانم را رها کرده
خدا با بی قراری سرنوشتم را بنا کرده

همیشه معتقد بودم که عشق افسانه ای واهی است
ولی انگار حالا در دلم آتش به پا کرده

پشیمان است هرکس عشق را پنهان نگه دارد
پشیمان تر کسیکه عشق خودرا برملا کرده

مگو با هیچ کس راز دلت را ...زود می میرد
گل سرخی که مشتش را برای خلق وا کرده

زمین هم دوست دارد درکنار آسمان باشد
ولی تنها به یک دیدار از دور اکتفا کرده

تو روز آخر اسفند ، من آغاز فروردین
خدا ما را به همدیگر رسانده یا جدا کرده؟

(طیبه عباسی)

انگشتانت...
سمفونی هفتم عشق ست...
میان گیسوانم...
نباشی...
نت به نت...
سکوت را باید ببافم...!!!

#سحر_دالایی

وقتی که شعر می نویسم
فقط صدای دلنشین تو را دوست دارم که شعرهایم را بخوانی
دیگر این من نیستم که می نویسم
دلم که لبخندت را به یاد می آورد هر لحظه شاعرتر می شود
دیگر هیچ مرزی از ذهن من تا فکر تو نیست
من از تمام دل خویش دریایی ساختم آبی و بیکران
که تو بر ساحلش بنشینی و مالک آسمانش باشی
برایم شعر بخوانی و من فارغ از دنیا
باد را به گیسوانم مهمان کنم
و دل به صدای مهربانت بدهم تا همیشه ها...

گیسوانم موج موج
و شانه هایت سنگ سنگ
موج را آغوش ِ سنگ آرام می سازد .. بمان !

موهای سپید

خاطرات انگشتان توست که از یاد گیسوانم نرفته ست