•
من تشنه یِ این هوای جان‌ بخشم
دیوانه یِ این بهار و پاییزمـ
تا مرگ نیامده ‌ست برخیزمـ
در دامن زندگی بیاویزمـ ..

- فریدون مشیری

♡

- صدایت را بفرست
تا چون پیچکی در آن بیاویزم
و از این تالاب بگریزم ..

#عزیز_نسین

- امروز ،
شعری برایت گفتم..
می‌دهم پرنده‌ها برایت بیاورند
تو هم تکه‌ای از آسمان برایم بفرست
تا از پنجره‌ام بیاویزم ،
شب‌ها اتاقم ماه ندارد..

#رضا_کاظمی

سازم بشکست آخر از آهنگ صدایت
ای دوست کجایی که دلم کرده هوایت

دیگر تو چرا وا نکنی پنجره ها را
کز راه هوا بوی گل آید ز سرایت

از کوچه ی ما همچو نسیمی گذری کن
می میرم اگر کم بشود مهر و فایت

چنگم شود آشفته سه تارم بنوازد
وقتی بسرایم غزلی تازه، برایت

بی تابم و یک لحظه ی آرام ندارم
بازآ که بیاویزم از آن زلف، رهایت

حیران شدم ای گل که چرا قدر ندانی
با این همه حسنی که چنین داده خدایت

روزی که عسل، گوشه ی چشمی بنمایی
برخیزم و یکباره کنم جان به فدایت

شب را نوشیده ام
و بر این شاخه های شکسته می گریم.
مرا تنها گذار
ای چشم تبدار سرگردان !
مرا با رنج بودن تنها گذار.
مگذار خواب وجودم را پر پر کنم.
مگذار از بالش تاریک تنهایی سر بردارم
و به دامن بی تار و پود رویاها بیاویزم.
سپیدی های فریب
روی ستون های بی سایه رجز می خوانند.
طلسم شکسته خوابم را بنگر
بیهوده به زنجیر مروارید چشم آویخته.
او را بگو
تپش جهنمی مست !
او را بگو: نسیم سیاه چشمانت را نوشیده ام.
نوشیده ام که پیوسته بی آرامم.
جهنم سرگردان!
مرا تنها گذار.