من همه رو میبخشم جز اونی که باعث شد فکر کنم برای دوست داشته شدن کافی نیستم.

شاید هیچوقت نبخشمت خواستم اینو بدونی، اگه دیدی یه جایی
هی برات نمیشه، چون من نبخشیدمت، اشک هام نتونستن تو رو ببخشن.

‏چرا من تو‌ رو بخاطر چیزی ببخشم که اگه من همون رو انجام میدادم تو ازم متنفر میشدی؟

من همه رو میبخشم جز اونی که باعث شد فکر کنم برای دوست داشته شدن کافی نیستم ؛)))

من اینطوریم که احمقم، احمقم، احمقم، یهو دیگه احمق نیستم، مهربونم، مهربونم، مهربونم، یهو دیگه مهربون نیستم، میبخشم، میبخشم، میبخشم، یهو دیگه نمیبخشم، اونجا که یهو اتفاق میفته، شاهد بی‌احساس‌ترین ورژن من هستید.

من آدمِ بدی نیستم...
همین که سرم به کار خودم گرم است و کاری به جهان هیچ‌کس ندارم،
همین که آنقدر مشغولیت فکری دارم که ذهن و افکارم برای حواشی و مسائل پوچ و دشمنی‌ها کفاف نمی‌دهد،
همین که لبخند و مهربانی را از آدم‌ها دریغ نمی‌کنم.
همین که تلاش می‌کنم به قدر دامنه‌ی تاثیر خودم، سازنده و کارآمد و مفید باشم.
همین که در عمق بی‌رحمی روزگار، هنوز هم کودکانه می‌خندم و کودکانه می‌بخشم و کودکانه ذوق می‌کنم؛
نه که خوب باشم اما،
من آدم‌ بدی نیستم...

بعد از مرگ، قلب پنج دقیقه میتپه، تا ابد و پنج دقیقه نمیبخشمت که حس زندگی رو از من گرفتی.

‏چجوری ببخشمت؟
تو به هر روشی که بلد بودی ناراحتم کردی که هیچ، بعدشم طلبکار بودی…

متاسفم،نمیتونم ببخشمت!
اخه تو تنها کسی بودی که باور داشتم هیچوقت به من آسیب نمیزنه…

آدم‌ها رو زود می‌بخشم، نه بخاطر خودشون، بخاطر خودم. نگه داشتن خشم و کینه، مثل نگه داشتن یه تیکه شیشه تو جیبه، هر لحظه ممکنه زخمیت کنه.