‏ تو ترسو و مردد بودی منم نمیتونستم به جای دو نفر جسور و شجاع باشم...

‏ تو ترسو و مردد بودی من هم نمیتونستم به جای دو نفر جسور و شجاع باشم.

خدایا شکرت!
واسه شبای که فکر نمیکردیم صبح بشه...
واسه عزیزانمون که هر روز سلامتیشونو میبینیم...
واسه رفیقامون که تو دنیای هزار رنگ اونا یه رنگه نابن...
واسه آبی آسمون؛ واسه هوای خوب...
واسه دیدن دوباره ی سبز شدن درختا...
واسه فرصتایی که میدی تا اشتباهاتمونو جبران کنیم...
سختیایی که میتونست از این سخت تر باشه...
زمین خوردنا و واسه دوباره بلند شدنا...
واسه بودنت بهترینم...
خدایا واسه بودنت کنارم شکر...

کاش میتونستم قلبم رو بخاطر تموم دردهایی که داره تحمل میکنه بغل کنم🫀

یه صحبت عمیق و معذرت خواهی می‌تونست همه چیز رو درست کنه.
(ولی تو انتخاب کردی که بری.)

یه روز می‌فهمی که هیچ آدمی واقعاً تماشات نمیکرد و به کارات اهمیت نمیداد
و تو می‌تونستی هر کاری که دلت می‌خواست رو انجام بدی …

برای خودت زندگی کن

‌

. .

یه روز می‌فهمی که هیچ‌کس واقعاً تماشات نمیکرد ،
و تو می‌تونستی هر کاری که دلت می‌خواست رو انجام بدی …

من از جمله‌ی «فدای سرت» خیلی
خوشم میاد، بهم حس امنیت میده.
اینجوریه که فدای سرت داری گند
میزنی به همه چیز، فدای سرت غذا
سوخت، فدای سرت چای ریخت،
فدای سرت نمره‌ت کم شد، فدای
سرت نتونستی، فدای سرت نشد،
نرسید، نرفتی، نیومد...
فدای سرت!
فدای سرمون.....

من اگه میتونستم فقط یه‌جمله توییت کنم، می‌گفتم «مواظب دل آدما باشید».
وقتی دلی رو میشکنید، برای اون آدم، از همون‌لحظه و ثانیه، دیگه برای همیشه یه‌چیزی کمه,یه‌حفره‌ی عمیق تو دلش درست میشه
و همه‌ی قشنگیای دنیا، قبل از رسیدن به قلبش، میوفته اون‌تو…
عمیق‌ترین خوشی‌ها براش بی‌رنگه.

تا حالا شده با یکی آشتی کنی بعد ببینی که اصلا نتونستی ببخشیش؟ خیلی حس بدیه...