تکه کاغذی لهیده
با سطرهایی شسته شده
در جیب پیراهنی که از خشکشویی برگشته است
شاید این همان شعری بود
که می توانست
سرنوشت من
تو
و جهان را عوض کند...

این سطر یا سطرهای بعد
نقطه ای می آید که پایان تمام حرف هاست.
در قاب غمگین پنجره
موهای خسته و پیراهن سیاه دخترکی که دور میشود
دور میشود
دور میشود
در قاب غمگین پنجره
نقطه ای سیاه
دور میشود
نقطه ای که پایان تمام حرف هاست...

وقتی به تو فکر می کنم

تمام لحظه هایم

پر می شوند از سطرهای عاشقی .....

زیبای من!
این داستان مال ما نیست
بیا ازجدی بودن سطرهایمان
به پاورقی برویم
با یک ستاره
آنجا به من بگو
آغوشت چقدر جا دارد،چقدر...

تو اینجایی !

کنار دستم ..

شانه به شانه‌ی زندگی‌ام

تو اینجایی !

لابه لای زبان گنگ این حروف ..

در فاصله‌ی بین سطرهایم ..

در ابتدای هر بند،

لبخند به دست نشسته‌ای

نه قصر می خواهم

نه باغی سر سبز

تنها پنجره ای می خواهم

رو به خوشبخت ترین

کوچه دنیا که گاهی

فقط گاهی تو از آن میگذری…

تو هم که ندانی

نسیم عطر تنت را

به همراه می آورد،

تو هم که نخواهی

به یادت هستم

*** آسمان به آسمان، ***

*** کوچه به کوچه، ***

*** لحظه به لحظه ***

دوست داشتن از عشق برتر است .
و من هرگز خود را
تا سطح بلند ترین قله ی عشق های بلند
پایین نخواهم آورد .

تو اینجایی !
کنار دستم ..
شانه به شانه‌ی زندگی‌ام تو اینجایی !
لابه لای زبان گنگ این
حروف ..
در فاصله‌ی بین سطرهایم ..
در ابتدای هر بند، لبخند به دست نشسته‌ای نه
قصر می خواهم نه باغی سر سبز
تنها پنجره ای می خواهم رو به خوشبخت ترین
کوچه دنیا که گاهی فقط گاهی تو از آن میگذری…
تو هم که ندانی نسیم عطر تنت را به
همراه می آورد،
تو هم که نخواهی
“به یادت هستم
آسمان به آسمان،
کوچه به کوچه،
لحظه به لحظه