هوای دل بارانی ست
کوچه ای میخواهم برای
قدم زدنهای دو نفره
پشت پرچین های مسکوت دل
در ماورای افق های نامتناهی
ببار باران تا زندگی کنم با قدمهایش

Little minds are tamed and subdued by misfortune; but great minds rise above them.

ذهن های کوچک توسط بی اقبالی به دام افتاده و مطیع گشته اند؛ اما‌ اذهان‌ بزرگ ماورای آن رشد میکنند.

.️ ⃟.

مفهوم زندگی تنها سرزنده بودن است. این مفهوم بسیار ساده و واضح است، اما انسان ها در وحشت و اضطرابی عظیم دست و پا می زنند، گویی که اضطراری برای دستیابی به چیزی ماورای خودشان وجود دارد

(آلن واتس)

من یک آريايي ام؛ اهورامزداي من الله است، از تبار کوروشم ، ولی شاهم حسين بن علی (ع) ست، از ديار آرشم ، ولی کماندار من مسلم بن عقیل است، امپراطوری ام هخامنشی ست ، ولی جغرافيای من بين الحرمين است، شاه عباس را دوست دارم ، ولی شاه من عباس بن علی ست ، آری من ايراني ام عاشق کاوه ، مديون نادرشاه ، ولی پيامبرم محمدبن عبدالله(ص)است، قدمت کشورم از ماورای تاريخ است وبه قدمت آن مینازم زیبایی های تاریخ کشورم را دوست دارم ، ولی تمام زیبایی های دنیا را در کلام مولایم حیدرکرار میبینم ، آري آري من يک ايراني ام... و متنفرم از کسانی ک به اسم تاریخ کشورم به اعتقاداتم ضربه میزنند... من یک آریایی شیعه ام....

حرف‌هایی هست‌ برای گفتن که اگر گوشی نبود نمی‌گوییم..

و حرف‌هایی هست برای نگفتن، حرف‌هایی که هرگز‌ سر‌ به ابتذال

گفتن فرود نمی‌آورند.

حرف های شگفت، زیبا و اهورایی همین‌هایند و سرمایه ماورایی هرکس

به اندازه حرف‌هایی است که برای نگفتن دارد،



حرف‌های بی‌تاب و طاقت‌فرسا، که هم‌چون زبانه‌های بی‌قرار آتش‌اند و

کلماتش هر یک انفجاری را به بند کشیده‌اند؛

کلماتی که پاره‌های بودن آدمی‌اند.

اینان هماره در جستجوی مخاطب خویشند، اگر یافتند، یافته می‌شوند و

در صمیم وجدان او آرام می‌گیرند..

و اگر مخاطب خویش را نیافتند، نیستند..

و اگر او را گم کردند، روح را از درون به‌ آتش می‌کشند و دمادم،

حریق‌های دهشتناک عذاب بر می‌افروزند.

(دکتر علی شریعتی)

حرفهایی هست برای"گفتن"
که اگر گوشی نبود نمیگوییم.
و حرفهیی هست برای"نگفتن"
حرفهایی که هرگز سر به"ابتذال گفتن"فرود نمی آرند.
حرفهایی شگفت،زیبا و اهورایی همین هایند.
و سرما یه ی ماورایی هرکسی به اندازه ی حرفهایی ست که برای نگفتن دارد...

هر زمان که شعر
توی وصف تو
کم می آورد
کاغذی مچاله می کنم
ای جمال ِ ماورای شعر
من شبی به خاطرت
زیر کوه ِ کاغذ مچاله دفن می شوم