اردیبهشت از آن ماه های لعنتی ست که در آن کوه می چسبد
دریا می چسبد
با دوستان در خیابان ها بودن می چسبد
در خانه بودن و ولو بودن زیر دست و پای مادر می چسبد
تمام رنگ ها برای پوشیدن خوبند
هوا جان می دهد برای عاشقی کردن و کیفور شدن در همه چیز...
انقدر این اردیبهشت برای همه چیز و همه کار دوست داشتنی ست که یک ماه برایش کم است و باید کم کمش شش ماه تمدید شود...

معلم: هرکی سوال بعدی منو جواب بده میتونه بره خونه.
شاگرد کیفشو از پنجره میندازه بیرون…
-معلم با عصبانیت: کی اون کیفو انداخت بیرون؟
من بودم آقا..خداحافظ

اعتراف میکنم
یه روز از بانک اومدم بیرون تو کوله پشتیم پول بود و من داشتم با گوشی حرف میزدم
یه دزده اومد کیفو کشید من همینجوری که حرف میزدم کیفو میکشیدم
یهو دزده عینکشو در اورد گفت: لا مصب ول کن کیفو مگه نمیدونی زندگی خرج، داره
خودت بچه دار میشی میفهمی.
بعدش من کیفو دادم بهش و ارزو کردم
خدایا اون 10000 تومنی که تو کیفم بود با کتاب ها بدردش بخوره.
خخخ
قیافه دزد بعد از باز کردن کیف @-@
قیافه من بعد از دادن کیف #-#
قیافه رییس بانک $-$