به دستت که نیاوردند، برای تسکین، تو را دست‌‌کم می‌گیرند و خودشان را دست‌بالا حساب می‌کنند!

#نرگس_صرافیان_طوفان

اگر انسان بتواند در برابر «دوست‌داشتـه‌نشدن» تاب بیاورد،
احتمالاً دیگر هیچ‌چیز نمی‌تواند او را از پا درآورد....

‏خودتو گول نزن اونا می دونستن اون حرفا و کارا ناراحتت میکنه اما به روی خودشونم نیاوردن، نذار بیشتر از این زخمی بشی.

و چقدر غم‌انگیز است، این‌که آدم بخواهد تمام‌وقت مراقب خود باشد، تا آنچه را که از سر گذرانده، به یاد نیاورد.

به نظر من مووآن فقط برای شکست‌ها نیست. آدم باید از موفقیت‌هاش هم مووآن کنه. اینکه روی یک دستاورد سال‌ها مانور بدی خیلی عقب میندازتت. خلاصه که داشتم داشتم حساب نیست، دارم دارم حسابه.



. .

من خود خود معجزه ام.
زنده ماندنم
دوام آوردنم
کم نیاوردن
من حتی میخندم!
نه لبخند!
قهقهه...!
از من معجزه تر؟!!

تو سعی کردی از دلم در بیاری، اما زخمی که زدی خاردار بود. موقع در اوردن هم اذیت شدم.

من بدون تو دووم اوردم باز هم دووم میارم ولی از اون شب به بعد "انگار نیمه ای از من نیست".

برای تویی که زیادی توو زندگیت به خودت سخت گرفتی، این تیکه از کتاب  فرانسس میرالس برای توعه:

"تو مدام از کارهایی که در گذشته انجام ندادی یا آنها را بد انجام داده‌ای گلایه می‌کنی. طوری که انگار این کار فایده‌ای دارد. چرا خودت را نمی‌بخشی و به خودت یادآوری نمی‌کنی که همیشه بیشترین تلاشت را کرده‌ای؟
انسان‌ها این حق را دارند که به تدریج کامل شوند. لازم است گذر عمر، چیزی جز موی سفید برای ما به ارمغان بیاورد..."
‌

چیزی که زندگی رو سخت می‌کنه نبودن آدمیه که دستاوردها و موفقیت‌های کوچیکت رو براش تعریف می‌کردی و اون بیشتر از تو ذوق می‌کرد. الان پشت این خوشحالی، یه غم گنده جا خوش کرده که قلبم رو مچاله می‌کنه.